บทที่ 7.3
อย่างนั้นไม่สู้พวกเราแยกบ้าน
เพราะกู้เหยียนบอกให้เฉินซิ่วลี่พักอยู่ที่บ้านเด็กชายทั้งสองคนจึงคอยดูแลเธอทุกฝีก้าว แม้แต่งานครัวก็ไม่ให้เธอทำ ดังนั้นเฉินซิ่วลี่จึงไม่ได้ไปส่งซาลาเปาให้ถังซานมาหลายวันแล้ว แม้แต่ไปเยี่ยมเขาก็ไม่ได้ไป
"เมื่อวานพี่ชายไปเยี่ยมลุงสามถังมาแล้วครับ เขาสบายดีไม่มีแผลสาหัสอะไร บนตัวมีแค่รอยฟกช้ำเล็กน้อย ตอนนี้ไปทำงานที่ไร่ได้แล้วครับ"
หลี่ชุนเอ่ยบอกเสียงสดใส วันนี้เขาตื่นแต่เช้าหลังจากทำความสะอาดบ้านก็เข้ามานั่งเฝ้าแม่ในห้องเพื่อคอยดูแล หากเธอต้องการอะไรแค่เพียงเอ่ยปากเขาก็จะไปหยิบมาให้ในทันที
"แม่เองก็แค่ฟกช้ำเล็กน้อย อาชุน แม่ว่า..."
"ได้เวลากินยาแล้วครับ"
เฉินซิ่วลี่พูดไม่ทันจบประโยคหลี่หมิงก็เดินถือถาดไม้เข้ามา บนถาดไม้มีข้าวหนึ่งถ้วยและกับข้าวอีกสองอย่าง ที่ดูแล้วก็ไม่น่าจะเป็นฝีมือของเด็กชายทั้งสอง
"เมื่อเช้าคุณลุงหมอกู้มาเยี่ยมแม่ครับ เขาทำกับ
