Dedesinin aklından geçenleri bilemezdi ama çok da aklıselim işler olmadığını tahmin ediyordu. Misbah ile yan yana, el ele oturan Öykü’ye bakıp gülümsedi. Gökmen ortalarda yoktu. Bir süre sonra bahçe kapısından girdi.
“Sen ne zaman dışarı çıktın? Neredeydin?”
“Kapının önünde telefonla konuşuyordum”
“Kiminle?”
“Birikmiş izinlerim vardı. Onların bir kısmını kullanmak için görüştüm”
“Neden?”
Gökmen hayretle Yamaç’a baktı.
“Ne saçma bir soru bu?”
Misbah ve Rauf’un bakışlarında da neden sorusu vardı. Yamaç’a yapacağı açıklamayı onlara yapamazdı. Maazallah babaannesinin gazabı hiç hoş olmuyordu. Öykü’nün yanında olmak istiyorum yerine “Dinçer Amca’nın yanında olacağım” dedi. Rauf kaşlarını çatarak sesini yükseltti.
“İşine bak Gökmen! Senin içinde olmaman gereken durumlar olabilir”
Gökme
