"คุณ ตื่นได้แล้ว" เสียงทุ้มดังเข้ามาในโสตประสาทของแก้มใส หญิงสาวรู้สึกถึงผ้าเปียกชื้นมาสัมผัสกับใบหน้า ความเย็นยะเยือกทำเธอสะดุ้งทุกครั้งที่ผ้าผืนนั้นเปลี่ยนที่
"อือ หนาว.." แก้มใสครางออกมาเสียงสั่น มือน้อยรีบดึงชายผ้าห่มตวัดขึ้นมาคลุมร่างจนเหลือแค่ใบหน้าเล็กโผล่ออกมา ร่างบางพลิกตะแคงข้างนอนงอคุดคู้เพื่อหาความอบอุ่นให้ร่างกาย
"ตื่นได้แล้วครับ" เสียงทุ้มดังเข้ามาใกล้ แก้มใสรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดอยู่กับแก้มของเธอ หญิงสาวรีบเปิดเปลือกตาขึ้นทันทีนึกขึ้นได้ว่านี่ไม่ใช่ห้องเธอ แล้วเธอก็พบว่าใบหน้าหล่อของหมอชวิณห่างจากหน้าเธอเพียงแค่นิ้วเดียว
"หมอ" แก้มใสเอ่ยชื่อเขาเสียงแผ่วเบา มือเล็กที่จับผ้าห่มอยู่กำเข้าหากันแน่นกว่าเดิมอย่างกับกลัวว่าหมอหนุ่มจะแย่งไป แต่แล้วเมื่อเธอขยับตัวก็ต้องเบ้หน้าขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บแสบที่จุดบอบบางกลางตัว เหมือนตรงนั้นของเธอจะบวมเสียจนขาสองข้างไม่สามารถขยับมาแนบชิด
