สามวันต่อมา
เวลา 6.00 น. วันนี้ซึ่งเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของแก้มใส เธอนั้นสามารถที่จะตื่นสายกว่านี้อีกหน่อยก็ได้ แต่ร่างกายของเธอนั้นกลับเคยชินกับการที่ต้องตื่นเช้าเหมือนกับวันที่ต้องไปทำงาน เธอจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลานี้ในทุก ๆ วัน
"อื้อ.." เสียงเล็กดังขึ้นเพราะความอึดอัดที่ลำตัว เปลือกตาบางค่อย ๆ เปิดขึ้นเพื่อรับเอาความสว่างเข้ามาในจุดโฟกัสของดวงตา แล้วเธอก็พบว่าร่างใหญ่ของหมอชวิณกำลังก่ายกอดร่างกายของเธออยู่ ท่อนแขนแข็งแรงพาดอยู่ที่หน้าท้องแบน ส่วนท่อนขานั้นก็พาดอยู่ที่ต้นขาของเธอ หนำซ้ำชายกระโปรงชุดนอนก็ถูกเข่าแข็งดันขึ้นไปจนถึงโคนต้นขาอ่อน
แก้มใสถึงกับต้องถอนหายใจออกมาแรง ๆ อย่างอ่อนใจ ก็หมอหนุ่มนั้นนอนกอดเธอแบบนี้ทุกคืนราวกับว่าเธอนั้นเป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ก็ไม่ปาน มือเล็กค่อย ๆ ยกท่อนแขนใหญ่ขึ้นเพื่อที่จะเอาออกให้พ้นหน้าท้องแบนของตัวเองอย่างแผ่วเบาโดยไม่ให้เป็นการรบกวนการนอนของค
