เมียลับซีอีโอ..Ceo Secret Little Wife

ความจริงคือฉันอยากอยู่ใกล้เธอ (Honestly I want to be around her ) #2

‘ฉันรู้’ แอชเชอร์ยืนยันเสียงเรียบ

‘นายคิดจะเปิดตัวเธอกับทุกคนเมื่อไหร่’

เขาคิดถึงช่วงที่เขาพูดคุยกับเอรินาเกี่ยวกับอิซาเบลล่าวันนี้ที่บริษัท

แอชเชอร์ไม่เคยตอบคำถามนั้นที่เอรินาถามเขา เขามองลงไปที่อิซาเบลล่าที่กำลังหลับอยู่และในที่สุดเขาก็ช้อนอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน พาเธอไปที่ห้องนอน เขาค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียงดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธออย่างเบามือ เขามองดูหญิงสาวที่กำลังหลับใหล เธอคงเหนื่อยมากถึงขนาดไม่รู้สึกตัว

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเขาก็ออกไปที่ห้องนั่งเล่น เริ่มทำความสะอาดของที่เธอทำรกไว้ เขาหยิบกรรไกร คัตเตอร์ และปืนกาวบนพื้นแล้ววางลงในตะกร้าที่เธอมี เขาจัดระเบียบกระดาษรวมถึงเอกสารอื่น ๆ แต่มีบางอย่างสะดุดตาเขา เขียนไว้บนซองจดหมายแล้วเขาสังเกตว่ามันถูกเปิดอ่านแล้ว เขาหยิบมันขึ้นมาและเปิดจดหมายอ่าน

‘Inner of art museum’

เรียน คุณอิซาเบลล่า ปาร์คเกอร์

เขียนในนามของพิพิธภัณฑ์ศิลปะ Inner เกี่ยวกับเทศกาล Lewis Artwork ครั้งที่ 10

เรายินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าผลงานของคุณสำหรับการแข่งขันในครั้งนี้ติด 10 อันดับแรกของรอบสุดท้าย และจะประกาศรายชื่อผู้โชคดีในวันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ 2021 ที่จะถึงนี้ เวลา 19:00 น. ที่แกลเลอรี่ M ‘Inner of art museum’

เนื่องในโอกาสวันครบรอบ 15 ปีของพิพิธภัณฑ์ พวกเรายังได้เชิญมิสเตอร์อารอน ไมเลอร์ ศิลปินร่วมสมัยที่มีชื่อเสียง สำหรับผลงานศิลปะของเขาที่เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง และเขาจะเป็นผู้ตัดสินขั้นสุดท้ายในการแข่งขันในคืนนั้นด้วย

ด้วยเหตุนี้เราจึงขอเชิญคุณและสมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อนของคุณสี่คนมาร่วมในโอกาสสำคัญนี้ นี่เป็นช่องทางหนึ่งในการแนะนำผลงานและพบปะศิลปินที่ใฝ่ฝันให้กับผู้สนับสนุนของเราและผู้จัดงาน

โปรดแจ้งให้พวกเราทราบด้วย ถ้าคุณจะนำผลงานศิลปะของคุณมาจัดแสดงในวันงาน มันคือดุลยพินิจของศิลปิน หากคุณมีงานศิลปะเพื่อการซื้อขาย

ขอแสดงความยินดีอีกครั้งและเราหวังว่าจะได้พบคุณในวันสำคัญนั้น

ขอแสดงความนับถือ

นาตาลี สมิธ

แอชเชอร์เอาจดหมายใส่กลับคืนเข้าไปในซองแล้วยิ้ม แอบภูมิใจในความสำเร็จของเธอ เขาก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานนั้นโดย คุณคาร์สัน ลูอิส เขาเป็นคนที่ชื่นชอบศิลปะมาก อีกทั้งยังเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์ เขาวางแผนที่จะปรากฏตัวที่งานในภายหลัง แต่เขาเปลี่ยนใจแล้วตอนนี้ เพราะเขาอยากไปให้ตรงเวลาเพื่อดูประกาศรายชื่อผู้ชนะ

เขาได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขาจึงมองไปที่หน้าจอ แอชเชอร์นิ่วหน้าเล็กน้อยแต่ก็กดรับอย่างเลี่ยงไม่ได้

(ที่รักคุณอยู่ที่ไหนคะ) เสียงของรีเบคก้าถามหลังจากเขากดรับสาย

“ตอนนี้ฉันมีธุระด่วน” แอชเชอร์ตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย “เจอกันวันอาทิตย์ โอเคไหม”

(คุณยุ่งมากตั้งแต่เมื่อวาน) เธอบ่นที่ปลายสายอีกด้าน (สัญญานะว่าจะตามใจฉันทุกอย่าง วันอาทิตย์เป็นวันวาเลนไทน์นะอย่าลืมสิคะ)

“ฉันไม่ลืม” เขายืนยัน “พรุ่งนี้ฉันจะให้แคลร์โอนเงินให้เธอ เอาไปซื้อชุดใหม่และเครื่องประดับเพื่อใส่ในวันอาทิตย์"

รีเบคก้าส่งเสียงร้องด้วยความยินดี

(วันอาทิตย์ฉันจะทำให้ตัวเองสวยที่สุดเพื่อคุณค่ะ)เธอพูดอย่างมีความสุข (แล้วเจอกัน บาย!)

การโทรสิ้นสุดลง แอชเชอร์นั่งลงบนโซฟาอย่างเศร้าใจ ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งว่าจะทำอย่างไรกับรีเบคก้า เขาไม่สามารถจบความสัมพันธ์กับเธอได้ง่าย ๆ เพราะรู้ว่าครอบครัวของเธอก็พอมีอิทธิพลเหมือนกัน ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เขาจำได้ว่าครอบครัวเธอมีความสุขมากแค่ไหนเมื่อเธอพามาและแนะนำให้เขารู้จัก และพวกเขายอมให้เขาคบกับรีเบคก้าทันที

เพราะมั่นใจว่าอนาคตของลูกสาวคนเล็กจะมั่นคงกับเขา แอชเชอร์ยังได้รับความโปรดปรานจากครอบครัวเธอมาก และนี่คือเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาไม่สามารถจบสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องเลือกอิซาเบลล่าอยู่ดี เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา และตอนนี้จิตใจของเขาก็ยึดติดอยู่กับเธอ

รีเบคก้าไม่ได้มีเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอคบหาด้วย เธอทำอะไรลับหลังไว้ เขารู้ดีทีเดียว เธอมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่น แต่เพราะเขาไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับเธอมาก เขาจึงไม่เคยเอาเรื่องนี้มาเป็นประเด็น

ผ่านไปสักพักหลังจากที่จัดของในอะพาร์ตเมนต์ของเธอเสร็จ แอชเชอร์ตัดสินใจอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เขาสวมชุดกางเกงขายาวและเสื้อยืดสีเทา เขาเปิดโทรศัพท์เป็นโหมดห้ามรบกวน ก่อนจะวางไว้บนตู้เสื้อผ้าของอิซาเบลล่า

เขามองไปรอบ ๆ ห้องของเธออีกครั้ง และไปหยุดที่อัลบั้มรูปเก่า เขาเดินไปถึงอัลบั้มรูป เปิดพลิกดูหน้าต่าง ๆ เพราะอยากรู้เรื่องราวในวัยเด็กของเธอ ยี่สิบนาทีผ่านไปชายหนุ่มพิจารณารูปถ่ายอย่างสนใจ เขาเห็นว่าแด๊ดของเธอเริ่มปรากฏตัวบนรูปภาพในวันเกิดครบรอบ 4 ขวบของเธอ ซึ่งเขาพบว่าแปลกมาก แอชเชอร์พลิกกลับไปที่รูปภาพวันเกิดปีที่ 2 และ 3 ของเธอ พลางมองดูอย่างใส่ใจ

ในที่สุดเขาก็เห็นรูปหนึ่งที่ผิดปกติกว่ารูปอื่น เขาพบว่าเธอถูกอุ้มด้วยแขนที่ต่างจากแด๊ดของเธอแต่ไม่เห็นใบหน้า เขาเห็นแค่ช่วงแขนซึ่งสามารถระบุตัวตนได้เพียงอย่างเดียว ผู้ชายที่อุ้มเธอมีปานบริเวณแขนซ้ายด้านใน

เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความถึงแซมพร้อมกับรูปนั้น

“Daddy I miss you” (แดดดี้ฉันคิดถึงคุณ) อิซาเบลล่าพึมพำครางร้องไห้ออกมาขณะหลับ

แอชเชอร์ยืนขึ้น วางอัลบั้มกลับลงไปที่เดิม และเดินไปที่เตียงอิซาเบลล่าดิ้นไปมาเบาๆ บนที่นอน เธอยังกำผ้าห่มแน่น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

“ชู่ว์…นอนซะเบลล่า ฉันอยู่ตรงนี้กับเธอ” แอชเชอร์เช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน พร้อมกับกล่อมเธอเบา ๆ

“Mum I’m sorry” (มัมฉันขอโทษ) เธอหันหน้าเข้าหาเขาพร้อมกับเพ้อออกมา เขาเห็นใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวนิดๆ ติดอยู่ในฝันร้ายของเธอ เขาค่อย ๆ ดึงผ้าห่มและนอนลงอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนเธอ

เขาหันไปหาเธอเพื่อสังเกตว่าเธอโอเคหรือเปล่า หลังจากนั้นครู่หนึ่งอิซาเบลล่าก็ขยับตัว คราวนี้เขาจึงดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างระมัดระวัง สัมผัสได้ว่าเธอซุกศีรษะอยู่ใต้คางของเขา ลมหายใจของเธอสงบลง แอชเชอร์ยิ้มอย่างพึงพอใจและหลับตาลงในที่สุด