แอชเชอร์ก้าวลงจากรถเมื่อคนขับพามาถึงสถานที่ เขามองไปทางสนามและพบว่าตอนนี้มันคึกคักไปด้วยผู้คน เขามองไปเห็นฟอร์ดมัสแตงสีน้ำเงินปี 1964 ที่อีกด้านหนึ่ง เขาเหล่มอง กระทั่งในที่สุดเขาก็มองเห็นร่างภรรยาของเขาซึ่งเอนกายอยู่ด้านนอกรถด้านคนขับ เธอกำลังถือหมวกกันน็อก เธอมองลงไปที่หมวกกันน็อกและไม่ได้สังเกตเห็นเขา
“เฮ้! เจสัน” แอชเชอร์ได้ยินเสียงใครบางคนทักทายเจสัน “คุณมาทำอะไรที่นี่?”
เขาหันไปตามเสียง เห็นชายคนหนึ่งอายุประมาณห้าสิบเศษเดินเข้ามาหาพวกเขา ผู้ชายคนนั้นหยุดเมื่อเขาเห็นหน้าแอชเชอร์และรู้ว่าเขาเป็นใคร
“นายน้อยแคมป์เบลล์” เขาทักทายออกมา
“คุณรู้ว่าผมเป็นใคร?” แอชเชอร์ถาม
“ไม่รู้จักสิแปลก” ชายคนนั้นตอบด้วยรอยยิ้ม “ผมเป็นส่วนหนึ่งในทีมแข่งรถของครอบครัวคุณ ผมเป็นหัวหน้าช่าง คุณเป็นไงบ้าง ยินดีที่ได้พบคุณ”
แอชเชอร์เงียบไปครู่หนึ่ง
“แม็ต แคนดี้” ในที่สุดเขาก็พูดพร้อมกับจับมือ “ขอโทษที่จำค
