ใครทำ
2545 Words
รพ. เอกชน
พ่อนัย แม่สน ซีคลู ยืนอยู่ด้านหน้าห้องฉุกเฉิน ทั้งสามคนทำหน้าตาซีเรียสและตื่นตกใจมากๆ มีเพียงแค่ออดี้เท่านั้นแหละที่นั่งเฉยๆไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย
" คุณพ่อ คุณแม่ ยัยคลูนั่งกันได้แล้วมั้งครับ " ออดี้บอกทั้งสามคนที่ยืนหน้าเครียดอยู่ บางทีก็เดินวนไปวนมาจนเขาเวียนหัวจะแย่แล้ว พ่อนัย แม่สน ซีคลูมองหน้าออดี้ด้วยความหงุดหงิด
" ผมเวียนหัวครับ ยัยหนูก็ถึงมือหมอแล้วจะห่วงอะไรครับ" ออดี้พูดออกมาอย่างเฉยชา
" พี่นัย สนเกลียดไอ้ลูกชายปากดี" แม่สนพูดขึ้นมาเสียงออดอ้อนเพื่อให้สามีได้ด่าออดี้ๆอ้าปากค้าง พลางมองหน้าแม่สนอย่างไม่ อยากเชื่อ
" ผมลูกชายนะครับ นั้นยัยหนูๆตกถังข้าวสาร ยัยนั้นคือคนอื่นครับคุณแม่ " ออดี้พูดออกมาอย่างหงุดหงิดคนในห้อง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเครปได้เข้ามานั่งในใจของคนในบ้านของเขาได้เร็วแบบนี้ ไม่นานเขานี้คือหมาหัวเน่าไปแล้ว
" พี่นัย สนทนฟังไอ้ลูกสาไอ้ลูกสำไม่ไหวค่ะ" แม่สนบอกพ่อนัย ออดี้อ้าปากค้างพลางมองไปที่ประตูหน้าห้องฉุกเฉิน
พรืด! คริสเตียนเปิดประตูออกกว้างๆ พ่อนัย แม่สน ซีคลูรีบวิ่งเข้าไปหาทันที คริสเตียนถอนหายใจแรงๆ..
" หนูเครปเป็นยังไงบ้างหลานคริส" พ่อนัยถามคริสเตียนๆมองหน้าแต่ละคนพลางถอนหายใจเเรง.
" คือเด็กในท้องไม่อยู่แล้วน่ะครับ เพราะทางผมได้ตรวจร่างกายของเธอได้พบยาขับเลือดป่นอยู่นะครับคุณลุงนัย แต่น้องปลอดภัยดีครับ" คริสเตียนรายงานอาการให้พ่อนัยและแม่สน ซีคลูได้ยิน ออดี้อ้าปากค้าง
' ยาขับเลือด' เขาอุทานในใจด้วยความงงๆ
" มึงแน่ใจเหรอว่ามียาขับเลือดอยู่ในร่างกายของเธอนะ ไม่ใช่ว่ากินของเสียหรืออาหารข้างถนนจนสะสมแบคทีเรียเยอะแล้วเลยทำให้แท้งลูกนะไอ้คริส" ออดี้ถามคริสเตียนด้วยความตกใจ คริสเตียนมองหน้าออดี้พร้อมกับส่ายหน้า พ่อนัย แม่สน ซีคลูอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เพราะหลานของพวกท่านได้จากไปแล้ว
" ไอ้ออไอ้บ้า กูเป็นหมอ กูต้องตรวจให้ละเอียดรอบคอบสิ กูถึงออกมารายงานให้รู้กันได้ ถึงสาเหตุของคนป่วยและอาการของเธอได้ " คริสเตียนเถียงกลับอย่างมีเหตูผลมาแย่ง
" คุณลุงครับ แล้วเธอทานอะไรไปบ้างอาหารเที่ยงของวันนี้ครับ" คริสเตียนถามพ่อนัยๆมองหน้าแม่สน ซีคลู ออดี้
" อาหารปกตินะหลาน ไม่ได้มีของแสยงอะไรนะ" แม่สนตอบ เพราะท่านสั่งก็เป็นอาหารอ่อนๆสำหรับคนท้องเลย
" นั้นไง แบคทีเรียมีเยอะในร่างกายเลยเกิดภาวะแทรกซ้อนให้แท้งได้" ออดี้พูดออกมา เขายังโทษอาหารข้างทางที่เครปชอบทางบ่อยๆ
เพียะ! พ่อนัยตบท้ายทอยของออดี้เเรงๆด้วยความหมั่นไส้
" ไหนๆอีเครปอยู่ไหน " เสียงของป้าซ้อยดังมาจากทางด้านหลังของทุกคน พ่อนัย แม่สน ซีคลู ออดี้ คริสเตียนหันไปมอง แม่สน ซีคลูอ้าปากค้าง เพราะความอลังการของป้าซ้อย ทองคือเส้นเบ้อเร่อเบ้อล่า
' ซิบ!' ออดี้และคริสเตียนสบทออกมาในใจ พลางมองหน้ากัน
" อีเครปเป็นยังไงบ้างคุณหมอ อีเครปหลานของฉันนะ" ป้าซ้อยถามด้วยความเป็นห่วง
" หลานของคุณป้าแท้งลูกครับ" คริสเตียนตอบตรงๆ ป้าซ้อยอ้าปากค้าง พลางมองหน้าพ่อนัย แม่สน เพราะเครปพึ่งแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับออดี้ได้อาทิตย์เดียวกับแท้ง
" แท้ง !" ป้าซ้อยถามอีกครั้ง
" ครับคุณป้า" คริสเตียนตอบป้าซ้อยๆมองหน้าออดี้ พ่อนัย แม่สน อีกครั้ง
" ไม่รู้แหละ ยังไงอีเครปมันก็แต่งงานแล้ว ถึงมันแท้งลูกของคุณหรือหลานของคุณ พวกคุณก็ห้ามทิ้งมัน แล้วถ้าทิ้งมันดิฉันไม่มีทางคืนค่าสินสอดให้แน่ๆ" ป้าซ้อยพูดออกมารวดเดียวให้ทุกคนได้เข้าใจพร้อมๆกัน พ่อนัย แม่สน ออดี้ ซีคลู คริสเตียน ถึงกับอึ้ง เพราะที่แรกพวกเขาคิดว่าป้าจะห่วงหลาน ที่ไหนได้ห่วงทรัพย์สินที่ได้ไป
" พวกเราก็ไม่ได้ว่าอะไรนี้ เครปคือลูกสะใภ้ของพวกเราๆพร้อมดูแลอยู่แล้ว" พ่อนัยพูดสวนกลับไปเสียงเรียบ ท่านเริ่มหมดความอดทนกับผู้หญิงสูงวัยตรงหน้าแล้ว
" หึ! คงกลัวว่าเอาไปเร่หรือแบล็คเมล์คนอื่นไม่ได้อีกแล้วสินะ" ออดี้ด้วยพูดมาด้วยความเคืองๆป้าซ้อยๆมองหน้าออดี้
" ป้าขอโทษนะหลานเขย ป้าใจร้อนไปหน่อย ดิฉันขอโทษคุณดนัยและคุณสนด้วยนะคะ" ป้าซ้อยกลั้นใจพูดออกมาขอโทษ เพราะท่านเริ่มได้สติขึ้นมาแล้ว ท่านก้าวพลาดให้พ่อนัย แม่สน ออดี้ได้รู้ว่าท่านนั้นคิดอะไรอยู่
" อืม" พ่อนัยตอบสั้นๆ
" ดิฉันเลี้ยงอีเครปมาแต่เล็กแต่น้อย อะไรดีๆก็ให้มันหมด จนหลานคนเล็กน้อยใจ จะกระโดดตึก ดิฉันเลยเอาใจใส่หลานคนเล็กมากขึ้น จนปล่อยปะละเลยอีเครปมัน ขอบคุณนะคะที่พวกคุณจะดูแลมันต่อแทนดิฉัน" ป้าซ้อยรีบพูดแก้ต่างให้ตัวเองดูดี เพื่อให้พ่อนัย แม่สน ออดี้ได้หายเคืองท่าน
" สร้อยสวยนะครับ " เสียงของคริสเตียนเอ่ยชม ป้าซ้อยหันไปมองหน้าของหมอคริสเตียนพลางยิ้ม ในใจก็คิดว่าโสดหรือเปล่า เพราะหลายสาวของท่านโสดอีกคน
" อิอิอิ สวยจริงเหรอพ่อหลานเขยคนสุดท้าย อิอิ" ป้าซ้อยหัวเราะถูกใจคำชมของคริสเตียน พลางเอ่ยถามอย่างจริตจกร้านจนลืมว่าพ่อนัย แม่สน ซีคลู ออดี้ยืนฟังอยู่
" ครับสวยมากเลยครับ " คริสเตียนเอ่ยชมเน้นย้ำให้ป้าซ้อยได้ดีใจอีกครั้ง คริสเตียนมองหน้าออดี้พลางพยักหน้าให้เพื่อบอกให้ออดี้รู้ว่าเครปนั้นอยู่ในห้องคนไข้พิเศษแล้วเรียบร้อย พ่อนัย แม่สน ซีคลู ออดี้เดินจากไปทันทีด้วยความเบื่อหน่าย
" ทองร้านนี้ทองแท้ 99% เลยนะพ่อหมอสุดหล่อ " ป้าซ้อยพูดอวดหมอคริสเตียนๆยิ้มเล็กน้อย
" ครับ ป้านี้รวยมากเลยนะครับ" คริสเตียนเอ่ยชม ป้าซ้อยยิ้มดีใจ
" อิอิ ใช่ๆๆป้ารวย บ้านป้าหลังใหญ่โตนะ นี้รู้ไหมว่าป้ามีหลานสาวแสนสวยที่สวยกว่าอีเครปอีกคนหนึ่งนะ" ป้าซ้อยพูดอวดคริสเตียน พลางเข้าเรื่องที่ท่านอยากเข้า คริสเตียนยิ้มที่มุมปาก
" ผมมีเมียแล้วครับ" คริสเตียนตอบอย่างไม่กั๊กและเดินกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที ป้าซ้อยอ้าปากค้าง หน้าเหว๋อ พลางหันมามองด้านหลัง แต่ท่านกลับมองไม่เห็นใครเพราะทุกคนได้หายไปแล้ว
" บ้าจริง รวยแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้เหรอ ไปไม่ลามาก็ไม่ไหว้ ซิ " ป้าซ้อยพูดออกมาอย่างหงุดหงิด พลางมองรอบๆแต่ท่านก็ไม่เจอใครเลย
" ข้าก็รวยเหมือนกันแหละ แถมไม่ต้องจ่ายอะไรเลย" ป้าซ้อยพูดออกมาเสียงแผ่วเบา พร้อมกับเดินจากไปด้วยความหงุดหงิด เพราะท่านกำลังเล่นไพ่กับเพื่อนๆเก่าอยู่ แต่ซีคลูได้โทรไปบอกคนขับรถให้ไปบอกท่านว่าเครปท้องปวดหนักไม่สบาย ท่านเลยรีบมา
" มือกำลังขึ้นโทรมาเรียกทำไมก็ไม่รู้ โทรมาแล้วไม่ให้กูไปด้วยบ้าจริงๆ" ป้าซ้อยพูดพึมพำคนเดียวตลอดทาง.
" อีเครปก็โง่ นี้มันไปแดกอะไรว่ะถึงได้แท้ง โง่ๆแบบนี้สิพลาดทุกอย่าง" ป้าซ้อยพูดลอยๆและเดินไปที่รถประจำตำแหน่งของตัวเอง
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของป้าซ้อยดังขึ้น ท่านรีบล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมารับ
" ว่าไงพัชรหลานรัก" ป้าซ้อยเอ่ยทักทายหลานสาวที่อดีตเคยชื่อเผือกทอด แต่ตอนนี้ได้เรียนหมอแล้ว จากเผือกทอดเปลี่ยนเป็น ' พัชรลดา' แล้ว
' ป้าจ๋าาาา ขอตังค์หน่อย งานทำในคณะเยอะมากเลยป้า พัชรต้องทำงานส่งอาจารย์เยอะไปหมด แถมใช้เงินเยอะด้วยป้า ' พัชรลดาหรือเผือกทอดพูดเสียงเหนื่อยล้า ป้าซ้อยยิ้มเอ็นดูหลานสาว
" อืมๆ ได้หลาน เดี๋ยวป้าโอนให้ " ป้าซ้อยบอกหลานสาว พร้อมก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
' ขอบคุณนะคะป้าๆน่ารักที่สุด ป้าคือแม่คนที่สองของฉัน' พัชรลดาเอ่ยชมเสียงดีอกดีใจ ป้าซ้อยยิ้มเพราะความภูมิใจของท่านคือหลานสาวคนนี้ พัชรลดาคือที่สุดของท่าน
" อิอิ เรารวยแล้วพัชรเอ๋ยย ไม่ลำบากแล้ว เราไม่ต้องพึ่งอีเครปแล้วหลาน " ป้าซ้อยบอกเน้นย้ำคำนี้ของหลานสาวคนเล็กได้ยินอีกครั้งตลอดเวลา
' คริๆๆๆค่ะป้า' พัชรลดาตอบเห็นด้วย เสียงหัวเราะร่าเริงขึ้นมาทันที
ในห้องคนป่วย
ออดี้นั่งอยู่โซฟา ซีคลู แม่สน พ่อนัยนั่งอยู่เก้าอี้ข้างเตียง ออดี้มองหน้าของเครปพลางถอนหายใจแรงๆ คริสเตียนเปิดประตูเข้ามาในห้อง
" ยาขับเลือดผสมในอาหารบางอย่างครับคุณลุง" คริสเตียนเน้นย้ำอีกครั้ง พ่อนัย แม่สนมองหน้ากันอย่างสงสารเครป
" ผมจะให้คนเอาอาหารบนโต๊ะไปมาตรวจครับคุณพ่อ" ออดี้พูดเหมือนเป็นห่วงเครป แต่ที่จริงแล้วเขาแค่อยากรู้ว่าเครปอาจกลัวว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขาเลยตัดสินใจดื่มยาขับเลือดเข้าไปเอง
" อืม" พ่อนัยตอบ
" ออกมานานขนาดนี้ผมคิดว่าอาหารบนโต๊ะคงถูกเก็บไปแล้วครับ" คริสเตียนพูดขึ้น เพราะเขาเชื่อว่าร้านอาหารใหญ่หรูขนาดนั้นยอมมีคนต่อเข้าคิวนั่งร้าน พนักงานต้องรีบเก็บโต๊ะแล้วแน่ๆ ออดี้ถอนหายใจแรงๆ
" เธออาจกลัวว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของผมหรือเปล่าเลยดื่มยาขับเลือดเข้าไปนะครับ" ออดี้อดที่จะพูดเรื่องนี้ออกมาไม่ได้ แม่สนถอนหายใจแรงๆ
" ตาออ หยุดแล้วไสหัวเน่าๆของแกออกไปจากห้องนี้ถ้าปากยังหมาอยู่ " พ่อนัยด่าออดี้อย่างเหลืออด ออดี้อ้าปากค้าง
" ถ้าแกเกลียดหนูเครป แกก็เงียบอย่ายุ่ง" พ่อนัยสั่งห้ามออดี้ๆขบกรามแน่นๆ พลางมองหน้าเครปที่หลับไม่ได้สติอยู่ ใบหน้าสวยซีดขาวเป็นกระดาษ
' หึ สำออยจนได้ใจคนอื่นคืองานของหนูอย่างเธอสินะ' เขาอดไม่ได้ที่จะตำหนิเครปด้วยความแค้นเคือง
" คนของแกหรือเปล่าตาออ" พ่อนัยถามออดี้ด้วยความสงสัย เพราะครั้งหนึ่งเหตุการณ์เคยเกิดกับอัลม่าลูกสะใภ้คนโตของท่านมาแล้ว ออดี้ถอนหายใจแรงๆ คริสเตียนมองหน้าออดี้เพราะมูลเหตุจูงใจจากสาวๆออดี้ก็น่าเป็นไปได้
" ใช่ๆ ค่ะ แม่ผู้หญิงพวกนั้นหรือเปล่าคะพี่ออ" ซีคลูถามพี่ชาย ออดี้ถอนหายใจแรงๆพลางกรอกตามองบนด้วยความเบื่อหน่าย
" กูสาบานตรงนี้เลยว่าผู้หญิงอย่างยัยหนูเนี่ย ไม่มีใครรู้เลยว่ากูแต่งงานเลย" ออดี้พูดออกมาด้วยความมั่นใจ พ่อนัย แม่สนมองหน้ากัน คริสเตียนมองหน้าเครปพลางขมวดคิ้วเข้าหากัน แต่เขาก็ลบคำถามในหัวทิ้งไป
" แล้วใครว่ะ!" คริสเตียนถามด้วยความสงสัยไม่ต่างจากทุกคนในห้อง ออดี้กรอกตามองบน
" ไปดูกล้องวงจรปิดปิดที่ร้านสิ " พ่อนัยบอกออดี้
" ผมสั่งลูกน้องไปแล้วครับ" ออดี้ตอบกลับ
" อยู่เฝ้าหนูเครปที่นี่นะตาออ" พ่อนัยบอกออดี้ๆ ทำหน้าเซ็งขึ้นมาเลย เพราะเขาอุตส่าห์จะไปปาร์ตี้กับฟอลตัล แต่ก็ต้องมาเฝ้ายัยหนูตัวดี ออดี้มองหน้าเครปแล้วกรอกตามองบน
" ภาระชัดๆ" ออดี้พูดออกมาอย่างเบื่อหน่ายและอดไม่ได้จะตำหนิ
บ้านปรุงทิพย์
ป้าซ้อยได้กลับมาที่บ้านของเพื่อนอีกครั้ง
" มาๆแจกไพ่มา " ป้าซ้อยบอกเจ้ามือไพ่
" ครั้งนี้มึงเอากี่ขาว่ะ" เจ้ามือถามป้าซ้อยๆยิ้ม
" สามขา " ป้าซ้อยตอบ ทุกคนในวงยิ้มดีใจ เจ้ามือจ่ายไพ่ให้คนในวงไพ่ที่นั่งล้อมเรียงรายกันทันที ป้าซ้อยเล่นจนถึงเช้าวันใหม่ โดยไม่ได้พักผ่อนเลย ท่านเดินออกมาหน้าบ้านด้วยแหวนที่นิ้วมือหายไปสามนิ้ว
" กลับบ้านไปพักผ่อนก่อนนะปรุง" ป้าซ้อยบอกลาเพื่อน เพราะท่านรู้สึกเพลียๆมากแล้ว ปรุงทิพย์ยิ้มให้
" อืม วันหลังมาใหม่นะซ้อย ที่นี่ต้อนรับคุณผู้หญิงอย่างเอ็งเสมอ" ปรุงทิพย์บอกป้าซ้อยอย่างยิ้มๆ ป้าซ้อยยิ้ม
" อิอิ อืมๆ ข้าจะมาบ่อยๆ " ป้าซ้อยบอกเพื่อนรัก ปรุงทิพย์ยิ้มดีใจ ป้าซ้อยก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ คนขับรถปิดประตูให้ท่าน พร้อมกับเดินไปทำหน้าที่ของตัวเอง ปรุงทิพย์มองรถของป้าซ้อยขับออกไปจนพ้นสายตาของเธอ ปรุงทิพย์ปากคว่ำ
" อีโง่" เธอพูดออกมาอย่างสะใจ พลางเดินเข้าไปในบ้านของเธอ เพื่อนที่นั่งอยู่กำลังแบ่งเงินส่วนแบ่งที่หลอกเงินของป้าซ้อยมาได้ ให้เท่าๆกัน
" เยอะว่ะอีปรูง นี้เพื่อนมึงรวยมากน่ะเนี่ย " เพื่อนที่เป็นเจ้ามือพูดออกมา
" ใช่ๆ แบบนี้หลอกเอาเงินมันใฟ้หมดตัวเลยนะปรุง" อีกคนพูดขึ้น ปรุงทิพย์ยิ้มกว้างๆ
" เศรษฐีนีคนใหม่ก็แบบนี้แหละ" ปรุงทิพย์พูดขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน เพราะป้าซ้อยเล่าให้เธอฟังว่าเครปได้ผัวรวยระดับประเทศ แถมพ่อ แม่ผัวเอ็นดูเครปมาก ค่าสินสอดทองหมั้นที่ทางนั้นจ่ายก็เยอะจนป้าซ้อยไม่รู้จะเอามาอวดยังไงหมด
" เศรษฐีนี !" เพื่อนๆห้าคนพูดขึ้นพร้อมๆกัน ปรุงทิพย์ยิ้ม
" อืม " เธอตอบอย่างมั่นใจ
" แบบนี้ต้องหลอกเยอะ พวกสามล้อถูกหวย อิอิ" เจ้ามือพูดขึ้น
" ใช่ๆๆ เรียกมันมาบ่อยๆนะปรุง" เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น ปรุงทิพย์ยิ้ม
" เอ่ออออ แบ่งเสร็จหรือยังล่ะ" ปรุงทิพย์ตอบพร้อมกับถามเพื่อน เพราะพวกเธอจะได้เอาไปเข้าบ่อนใหญ่ต่อ
" เสร็จแล้ว " เพื่อนของปรุงทิพย์ตอบ
" ไปกันเถอะ " อีกคนเอ่ยชวนไปเข้าคาสิโนใหญ่ของเดวิน
" วันนี้ต้องโชคดีสิ เพราะมีคนโง่เอาเงินมาให้ถึงที่" เพื่อนของปรุงทิพย์พูดอย่างอารมณ์ดี และมั่นใจว่าดวงพวกเขากำลังมา
ป้าคือเริ่ดมาก ??
ป้าซ้อยแจกเงินเพื่อน ????
- Writer
