คอนโดหรูออดี้
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของออดี้ดังต่อเนื่องตลอดเวลา ออดี้เดินมาจากห้องน้ำเขาแสยะยิ้มร้าย ก่อนจะหันหน้าไปมองเครปที่ยังนอนหลับอยู่เพราะฤิทธิ์ยาแก้ไข้ ออดี้เดินตรงไปที่โทรศัพท์ เขายืนจ้องมองที่หน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะยื่นมือไปกดรับ
" สวัสดีครับคุณแม่" เขากล่าวทักทายแม่สนอย่างสบายอารมณ์
' ตาออๆหนูเครปไม่กลับบ้าน แม่เป็นห่วงหนูเครป' เสียงของแม่สนนั้นเป็นห่วงกระวนกระวายใจมากๆ ออดี้ขบกรามแน่นๆ พลางมองคนที่ยังหลับบนเตียงอยู่
" นั้นไง เหมือนคำที่ผมพูดหรือเปล่าละครับคุณแม่ ยัยหนูคนไม่ดี" ออดี้พูดออกมาให้เเม่สนคิดคำพูดที่เขาเคยพูด
' แม่ไม่เชื่อหรอก ลูกสะใภ้เป็นคนดี ตาออเอาคนออกตามหาน้องให้แม่ที' แม่สนพูดแย่งลูกชาย ออดี้กรอกตามองบน เพราะหมั่นเขี้ยวเครปที่มีแต่คนเข้าข้าง ซึ่งมันก็เหมือนที่แด๊ดเค มัมเม็งและวิจัยเข้าข้างรีโมต เหมือนเถื่อนเล่าให้เขาฟัง
' เห็นขี้ดีกว่าไส้' คำพูดของ ออดี้
