ตอนเย็น
เครปนั่งรถแท็กซี่มาลงที่ทางเข้าหมู่บ้าน เธอเดินเข้ามาช้ามือข้างหนึ่งถือถึงผลไม้ที่พึ่งซื้อจากตลาดมาด้วย
เอี้ยด!ๆๆ เสียงเบรครถข้างๆของเครป เธอหันไปมองข้างๆทันที
" ขึ้นมาสิยัยหนู" ออดี้เรียกเครป แต่เครปเดินต่อไม่สนใจ พอดีกับมีรถของพ่อนัยขับผ่านมา
" หนูเครปลูก!" เสียงแม่สนเรียกเครปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย เครปหันไปยิ้มให้ทันที แม่สนยื่นมือทั้งสองข้างประคองใบหน้าของเครปขึ้นมามองสำรวจด้วยความเป็นห่วง ออดี้มองนิ่งๆพลางขบกรามแน่นๆเพราะศัตรูของเขาคือคนในครอบครัว พ่อนัยมองหน้าลูกชายในรถด้วยความจับผิด
" คุณแม่ " เครปเรียกชื่อของแม่สนด้วยความดีใจ เธอโผ่ลเข้ากอดแม่สนทันที แม่สนกอดตอบและยิ้มเอ็นดู ออดี้กรอกตามองบนพร้อมกับถอนหายใจแรงๆ
" หนูเครปไปไหนมาลูก ทำไมไม่รับสายแม่ หนูเครปรู้ไหมพ่อกับแม่เป็นห่วงหนูมากแค่ไหน" แม่สนถามเครปด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงมากๆ เครปทำหน้างงๆเพราะในโทรศัพท์ข
