Alev, evinin kapısından girdiği anda hissettiği duygu ile gözlerini kapamış ve sırtını kapalı olan kapıya yaslanmıştı. Bu evi cidden seviyordu. Sadece büyük olması, lüks olması değil bulunduğu yer ve içinde yaşattığı hisle cidden kendini iyi hissetmesini sağlıyordu. Bu evde büyümemişti ailesi ile daha küçük bir evde büyümüştü fakat tamda bu evin olduğu yerde evleri vardı. Büyük annesi evini inşaat firmasına verirken
“Bu evin olduğu yere yapılan evi istiyorum. Anladınız mı? Sonradan kavga etmekte istemiyorum” demiş ve inşaat firması tüm şartlarını anında kabul etmişti çünkü adamlara tam 3 yıl işkence çektirmenin ardından evini vermeye razı edilebilmişti. Üniversiteye gidene kadar tam olarak burada büyümüştü.
Çocukluğu, ergenliği hep burada geçmişti ve ada ona hep ailesini hatırlatırdı.
