ติ๊ด… ติ๊ด… ติ๊ด…
เสียงโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะกระจกเตี้ยๆหน้าโซฟาดังขึ้น ทำให้สาวน้อยที่กำลังตั้งอกตั้งใจร่างแผนงานสำหรับร้านขายของที่ระลึกลงบนแผ่นกระดาษต้องเงยหน้าหันมาให้ความสนใจกับอุปกรณ์สื่อสารแทน แต่แล้วคิ้วโค้งงามก็ต้องเลิกขึ้นสูงเมื่อเจ้าของโทรศัพท์ยังคงทำธุระส่วนตัวอยู่ในห้องน้ำไม่มีทีท่าว่าจะออกมาง่ายๆ
อิงครัตเลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตูหน้าห้องน้ำพร้อมส่งเสียงบอกคนข้างใน
“นายอำเภอคะ โทรศัพท์ค่ะ มีคนโทรมา”
“ช่วยรับสายแทนผมหน่อยครับอิง ผมยังทำธุระไม่เสร็จเลย”
เสียงทุ้มข้างในตะโกนสวนออกมาราวกับโทรศัพท์ของตัวเองเป็นของสาธารณะที่ให้ใครรับสายแทนยังไงก็ได้
“แต่เขาโทรมาที่โทรศัพท์มือถือส่วนตัวของนายอำเภอนะคะ”
อิงครัตแย้งขึ้นเมื่อเห็นว่าจะเป็นการเสียมารยาทหากรับสายแทนเขา แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่คิดอะไรมาก
“ไม่เป็นไร คุณเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของผม รับเรื่องเอาไว้ ถ้ามีอะ
