บทที่ 22 : ตอแหลกูป่ะเนี่ย!

1548 Words

"กินชาบูกันไหมโซ?" แทนคลานขึ้นมานอนบนตักนุ่มนิ่ม "กินเลย โซไม่หิว" "แต่เมื่อวานโซกินข้าวน้อยมากเลยนะ" "มันไม่อยากอ่ะ" "ไม่อยากก็ต้องกิน เดี๋ยวลูกหิว" ไอ้ซันเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมถุงใส่ชาบูพรีเมียมชุดใหญ่ เรื่องสายเปย์ขอให้บอก ล่าสุดโอนเงินให้แทนหกล้าน อีนี่อึ้งมากเลยนะ ต้องมีผัวยังไงให้เหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง "ลูกยังตัวเท่านิ้วก้อยอยู่เลยมั้ง" "จะเท่านิ้วไหนก็ต้องบำรุงเอาไว้ก่อน ตอนไปฝากครรภ์หมอจะได้ชมว่าแม่มีสมอง หัดคิดถึงลูก" เธอหันควับไปค้อนตาเขียว ถ้าไม่ติดว่าเจ็บนมแม่จะกระโดดถีบขาคู่ให้ ขนาดรู้ว่าเธอท้อง ความอ่อนโยนมันยังไม่มีเลย มีแต่ความปากหมาชอบแซะ "ไม่เอาหน่า ซันอย่าว่าโซสิ" แทนรีบสงบศึกก่อนที่จะเกิดการปะทะกันทางฝีปาก "ลุกขึ้นมากินชาบู" เขาเปลี่ยนเรื่อง "ไม่กิน จะออกไปหาเพื่อน" "ใครอนุญาตให้มึงไป?" "แทนอนุญาตเอง" แทนยิ้มแห้ง "อนุญาตทำไมอ่ะแทน มันกำลั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD