“………”
“ความหวังดีของ ฉัน มันไม่วุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของนาย ฉันก็ขอโทษนะ”
“ฉัน….”
“ฉันขอตัวก่อนนะ”
“เดี๋ยวโฮลี่!”
“มีอะไรอีก”
“รอแปป”
ธันวาดึงแขนโฮลี่ให้เข้าไปนั่งลงในร้านก่อนที่เขาจะเดินหายไปทางด้านหลังไม่นาน เขากลับออกมาพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วพาโฮลี่ขับรถมาที่คอนโดของเธอ
“นายจะพูดอะไร ทำไมไม่พูด” โฮลี่เอ่ยเมื่อธันวามาส่งเธอก่อนทีาเขาจะมองหน้าราวกับมีบางอย่างต้องพูด
“ฉันไม่ค่อยได้ทำงานที่คลับ จะเข้าไปแค่บางวัน รงเจอกันน้อยลง ฉันแต่อยากจะขอโทษเธอที่วันนั้นตะคอกใส่เธอ ฉันไม่ได้ตั้งใจ เธอกับฉันมันเหมือนอยู่คนละชั้นที่เป็นเส้นขนาน ปลายทางจะมาบรรจบกันมั้ย ฉันเองก็ไม่รู้”
พูดจบธันวาก็เดินออกจากคอนโดของเธอไป นี่เขามาบอกลาใช่มั้ย ทำไมเขาทำเหมือนระหว่างเธอและเขาไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เขาทำได้ แต่เธอกลับทำมันไม่ได้ ใจเธอทำไม่ได้
โฮลี่นั่งลงร้องไห้ออกมา เมื่อสิ่งที่กำลังเจอมันทำเธอเจ็บ ป
