9
317 Words
โดยสถานะมันอาจไม่ใช่ แต่หัวใจของพราวเดือนเวลานี้เป็นของเขาไปเรียบร้อยแล้ว ผู้ชายสูงวัย เต็มไปด้วยพละกำลังความมุ่งมั่นไม่เคยยอมแพ้ เห็นได้จากร่างกายของเขา ไม่มีสักวันที่จะเป็นฝ่ายยอมแพ้
ความเป็นชายอยู่ในอุ้งมือของพราวเดือน ทั้ง ๆ ที่มันเพิ่งจะพ่นลาวาออกมาก่อนหน้านี้ แต่ดูสิ ความแข็งแกร่งผงาดเต็มไม้เต็มมือของเธอ
จูบของเขา ยังทำให้เธอหายใจหายคอไม่ทัน
“คุณพ่อขา”
ใบหน้าของพราวเดือนเวลานี้ แดงก่ำ สำหรับเธอไม่เหลือความอับอายใด ๆ ความต้องการในเรื่องแบบนี้ อดอยากยาวนานเกินไปแล้วสำหรับเธอ
เสี่ยเวทิน แสดงความเป็นผู้ชายหื่นกระหาย จากจูบของเขา จากสัมผัสที่เต็มไปด้วยลีลา จังหวะจะโคนอย่างผู้ช่ำชองประสบการณ์
บ้านสิทธิรังสรรค์เวลานี้ ค่อนข้างเงียบ บริเวณบ้านสลัว เพราะยังไม่ได้เปิดไฟสว่างไสว แต่ละวันพราวเดือนกับเสี่ยเวทินตะลอน ๆ อยู่ข้างนอกแล้วกลับเข้าบ้านมาพร้อมกัน ฉะนั้นบรรยากาศยามนี้จึงเป็นใจที่สุด
“คุณพ่อคะ หนูจะทนไม่ไหวแล้วนะคะ”
พราวเดือนหลุดปากออกมา
“ไม่มีอะไรต้องทนอีกแล้วนี่ลูก ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ”
“ไม่ใช่ธรรมชาติค่ะคุณพ่อ เรื่องระหว่างเรามันฝืนธรรมชาติ”
“ใช่สิ พ่อเป็นผู้ชาย ส่วนลูกเป็นผู้หญิง มีอารมณ์ก็ปลดปล่อยมันออกมา นี่ไงล่ะธรรมชาติ”
“หนูไม่ได้หมายความยังงั้นนี่คะ หนูเป็นแค่สะใภ้”
“พ่อไม่เคยคิดว่าหนูเป็นสะใภ้ของพ่อเลยนะ”
“อุ๊ย คุณพ่อ แสดงว่าคุณพ่อแอบหื่นกับหนูมานานแล้วสิคะ ใช่ไหมคะ”
“อืม”
“อืมนี่คืออะไรคะ ตอบหนูมาตามตรง”
“ใช่แล้ว”
“ตั้งแต่ตอนไหนคะ”
“นานแล้วจ้ะลูก”
- Writer
