ตอนที่ 22 ไม่รู้ตัว
"กลับบ้านกันเถอะ ฉันเหนื่อย อยากพักผ่อน"
ทั้งสองกลับถึงบ้านในเวลาเกือบสองทุ่ม ทั้งที่ออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่ห้าโมงเย็น วันนี้เป็นคืนวันศุกร์สุดหรรษา บ้านก็อยู่ใกล้แท้ๆแต่ใช้เวลาเดินทางร่วมสองชั่วโมง คริสที่รู้สึกอ่อนเพลียจากการผ่าตัดก็ยิ่งรู้สึกเพลียมากกว่าเดิม เพราะต้องฝ่ารถติดนานนับชั่วโมง
"คุณหมอปวดคอเหรอคะ เปียเห็นคุณหมอทุบที่ต้นคออยู่นานแล้ว"
"ใช่ ฉันปวดที่ต้นคอ คงเพราะก้มๆเงยๆตอนผ่าตัด"
"ให้เปียนวดไหมคะ" เธออาสา
"จะนวดให้ฉัน?" หัวคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย
"ใช่ค่ะ เปียพอนวดได้"
"เธอจะไม่ทำให้ฉันพิการใช่ไหม"
"ถ้าคุณหมอไม่ไว้ใจก็ไม่เป็นไรค่ะ เปียขอตัวก่อน" เปียก้มหน้าเดินแยกไปอีกทาง ส่วนเขาก็ยืนมองเธอนิ่งเมื่อเห็นเด็กสาวเดินไปจนสุดทาง ก่อนที่เขาจะพาร่างของตัวเองขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อพักผ่อน
คริสอาบน้ำเสร็จเตรียมตัวจะเข้านอน แต่ทว่าเขากลับรู้สึกปวด
