สัมผัสรัก

สัมผัสรัก 8 แค่เหงา

((ฉันคิดว่าฉันกำลังรักเธอ)) ประโยคนี้ดังก้องในหัวสมองของฉันและวนเวียนซ้ำ ๆ ฉันยืนมองหน้าเขานิ่ง ๆ

นี่คือครั้งแรกที่มีคนบอกรักฉันซึ่งหน้า และผู้ชายที่บอกรักดันเป็นวิญญาณนี่สิ!

('ยัยเต่า! ยัยเต่า!!') เสียงของวิญญาณหนุ่มดังก้องพร้อมบางอย่างวิ่งผ่านร่างของฉันไป

'ฮะ!'

('ฉันบอกว่าฉันรักเธอได้ยินไหม') เสียงทุ้มกระซิบอย่างแผ่วเบาข้างหูของฉัน ฉันคิดว่าฉันสัมผัสได้ว่าเขาอยู่ใกล้ฉันเเค่เพียงนิด

'ฉันว่าไม่ใช่หรอก นายแค่กำลังเหงา นายไม่มีใครที่สามารถพูดคุยด้วยได้ นายมีแค่ฉันที่สามารถสื่อสารกับนายได้ นายเลยแค่เหงาแค่ต้องการใครที่เข้าใจ' ฉันว่าไปตามหลักของความเป็นจริง เพราะเหตุมันเกิดจากความเหงาที่เขาไม่มีใครนอกจากฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น

('นี่เธอดูถูกความรู้สึกของฉันมากเกินไปแล้วนะ ถ้าฉันบอกว่ารักก็คือฉันรัก') ดาราชายมาปรากฏตัวตรงหน้าฉันพร้อมน้ำเสียงที่ฉุนเฉียว

'ฉันพูดไปตามความจริงไม่ได้ดูถูกอะไรทั้งนั้น' ฉันย้ำชัดอีกครั้ง

('จูบกันไหมล่ะ') ใบหน้าคมเข้มจดจ่อตรงหน้าฉัน ดวงตาของฉันกลมโตเมื่อได้ยินประโยคคำถามน่าตกใจ

จูบงั้นเหรอ? คิดได้ยังไงในเมื่อเราสองคนจูบกันไม่ได้อยู่แล้ว

"ลองดูสิ" ลั่นวาจาท้าทายซะเลย จากนั้นเราสองจ้องมองสบตากัน ใบหน้าคมขยับแนบชิดหน้าของฉัน ปากหนากำลังจะขยับเข้ามาแนบชิด และไม่นานนักฉันก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสบางอย่าง แต่มันแค่เพียงนิดเดียวเท่านั้นจากนั้นเขาก็ผ่านร่างของฉันไป!

เหลือเชื่อ!

('เธอรู้สึกไหม') ดาราชายตัวร้ายรีบกลับมายืนมองหน้าฉันอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม

'รู้สึก' ฉันสื่อสารโดยไม่ผ่านเสียงอีกครั้ง ฉันรู้สึกจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งพูด

('เธอเห็นไหมว่าฉันพูดเรื่องเรื่องจริง เชื่อหรือยังว่าฉันรักเธอ') เขาพูดด้วยท่าทางมาดมั่นตามแบบฉบับของนายบัลลังก์คนหลงตัวเอง

'หืม...มันเกี่ยวอะไรกับจูบล่ะ' เอ่ยถามเพราะไม่เข้าใจว่าเขาเอาอะไรมาชี้วัดว่าจูบที่สัมผัสได้แปลว่า...เขารักฉันแล้ว

('ก็ฉันเคยดูหนังไง ที่แบบนางเอกออกจากร่างแล้วถ้าเกิดจูบกับใครได้นั่นแสดงว่าทั้งสองรักกัน') เขายังคงพูดพร่ำประโยคที่ไร้สาระออกมา

'บ้าบอ งั้นถ้าจูบกันได้หมดก็ต้องรักทุกคนน่ะสิ' ฉันรีบแย้ง

('ฉันถึงจูบเธอได้แค่คนเดียวไง') เขารีบทึกทัก

'พูดแบบนี้แสดงว่า...เคยลองกับคนอื่น?' ทักท้วงเมื่อห้วงความรู้สึกทำให้คิดแบบนั้น

('เคยสิ นี่ฉันเลือกลองกับเธอคนสุดท้ายเลยนะ') เขาว่าด้วยท่าทางสบาย ๆ ต่างจากฉันที่เจ็บจี๊ดตรงหัวใจเมื่อได้ฟังคำว่าคนสุดท้าย

ทำไมฉันต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ? ฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรกับเขาเลย...ถ้าหากเราสื่อสารกันไม่ได้!

แต่เรื่องน่าแปลกไปกว่านั้น...ทำไมวิญญาณรอบตัวของฉันถึงหายไป! วิญญาณเหล่านั้นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

('กำลังคิดอะไรอยู่') ใบหน้าคมมองมาที่ฉัน

'คิดว่าฉันทำไมต้องเจอนาย' ไม่รู้อะไรทำให้ฉันพูดแบบนั้นออกไป เหมือนฉันน้อยเนื้อต่ำใจทั้งที่ไม่มีมูลเหตุให้เป็น

('โชคชะตามั้ง แต่ฉันดีใจนะที่ได้รู้จักเธอ') เขาว่าด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มอีกครั้ง ทำไมฉันเพิ่งจะรู้สึกว่ารอยยิ้มเขามีเสน่ห์ล่ะ? นี่ฉันกำลังเป็นอะไรกันแน่!

('ลองจูบกันอีกไหม สัมผัสเมื่อกี๊ฉันโคตรรู้สึกดีเลย') เสียงทุ้มเอ่ยถามทำให้ฉันต้องรีบสลัดความรู้สึกทิ้งเมื่อวิญญาณของดาราชายขยับเข้ามาใกล้ชิดฉันอีกครั้ง เขาขยับเข้ามาใกล้ ๆ ปากหนากำลังจะขยับเข้ามา

แต่แล้ว! ('เชื่อเถอะว่าเธอพิเศษสำหรับฉัน...ยัยเต่า') เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูของฉันแทนการจูบที่อีกนิดก็จะได้สัมผัสอยู่แล้วเชียว

เฮ้ย! ทำไมฉันทำเหมือนเสียดายที่ไม่ได้จูบล่ะ