"ทำงานแค่ช่วงเช้าพอ ช่วงบ่ายกลับไปที่ไร่กับฉัน" ปักษ์พูดเสียงเรียบราวกับเป็นการออกคำสั่ง
"คุณกำลังควบคุมชีวิตของฉันนะคะ ปกติฉันทำงานถึงตอนเย็นทุกวัน แล้วคุณเป็นใครอยู่ๆจะมาบอกให้ฉันทำงานถึงแค่ตอนเที่ยง" หญิงสาวถามกลับเสียงหงุดหงิด และแน่นอนว่าเธอจะไม่มีวันทำตามที่เขาบอก
"ก็มันเป็นคำสั่งของฉันไง เป็นเมียก็ต้องเชื่อฟังผัวไม่ใช่หรอ?" พ่อเลี้ยงหนุ่มพูดจบก็เดินตรงไปที่ยังเตียงนอนนุ่ม เขาทิ้งตัวนั่งลงเชื่องช้าจากนั้นจึงเอนหลังนอนลงท่าทางสบายใจ
"คุณปักษ์! คุณไม่ทำการทำงานหรือยังไงคะ?"
"ฉันให้เลือกระหว่างลงไปทำงานถึงแค่ตอนเที่ยง กับนอนด้วยกันบนเตียงจนถึงตอนเที่ยง ส่วนตอนบ่ายกลับไปที่ไร่กับฉัน จะเอาแบบไหน?" ทั้งสองคนเหมือนกำลังพูดกันคนละเรื่อง และข้อเสนอของปักษ์ทั้งสองข้อก็ล้วนแล้วแต่เป็นผลประโยชน์ของเขาทั้งสิ้น พริมพิจิการู้ดีว่ามันเป็นความเจ้าเล่ห์ของพ่อเลี้ยงหนุ่ม แต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าใช้วิ
