เวลาผ่านไปนานราวสองชั่วโมง ที่คามินและอันนาหายเข้าไปในห้องน้ำ สรุปแล้วกว่าจะได้อาบน้ำร่างบางก็ถูกเอาเปรียบจนแทบหมดแรง จากที่เดินไม่ถนัดอยู่แล้วตอนนี้แม้แต่แรงจะก้าวขาเดินยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ ผิดกับเขาที่ดูจะไม่ทุกร้อนอะไรกับฝีมือตัวเองสักนิด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"เข้ามา" เสียงเข้มเอ่ยอนุญาต ก่อนที่ประตูห้องนอนเปิดออกช้าๆ พร้อมกับแม่บ้านสองคนที่ยกอาหารขึ้นมาเสิร์ฟถึงห้องนอนตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย
"นายจะรับอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ"
"ไม่ แล้วเธอจะเอาอะไรไหม" คามินหันไปถามคนตัวเล็กที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนเตียง
"ไม่ค่ะ" พอได้รับคำตอบจากอันนาแม่บ้านทั้งสองก็เดินออกมาเงียบๆ อย่างรู้หน้าที ก่อนจะกดล็อกประตูห้องให้อย่างเรียบร้อย
"มากินข้าวจะได้กินยา" คามินที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้วเอ่ย เรียกร่างบางบนเตียงให้ลุกมาทานข้าวพร้อมเขา แต่เธอก็ยังนั่งนิ่งก้มหน้าหลบตาเขาเหมือนเดิมไม่ยอมขยับ
"..."
"อันนา อย่าให้
