"เป็นอะไร" เมื่อขึ้นมาบนเครื่องแล้วเห็นท่าทางการเดินของเธอแปลกไปเขาก็อดถามไม่ได้
"เปล่า" อันนาปฏิเสธเสียงเรียบจนทำให้เขาต้องมองสำรวจเธออีกครั้ง ก่อนจะไปสะดุดกับข้อเท้าข้างขวาที่บวมแดงของเธอ
"ไหนบอกไม่เป็นอะไร แล้วที่เท้าเธอคืออะไรวะ!"
"..." อันนาได้แต่เงียบ ไม่เข้าใจว่าแค่นี้ทำไมเขาจะต้องหงุดหงิดและตะคอกเธอด้วย ปกติเวลาที่เขาทำเธอเจ็บตัวเขาไม่เคยจะสนใจใยดีด้วยซ้ำ กลับกันกับดูสะใจด้วยซ้ำที่เธอเห็นเธอเจ็บตัว
"ถามให้ตอบ ไม่ใช่ให้เงียบใส่ฉันแบบนี้!" น้ำเสียงดุดันเอ่ยขึ้นอีกครั้งอย่างหงุดหงิดเมื่อเธอเงียบใส่เขา
"คงเป็นตอนที่คุณกระชากฉันออกมาจากมือของคุณท่านจนล้มมั้งคะ" อันนาตอบออกเหมือนไม่ใส่ใจ ทั้งที่รู้ดีว่าตัวเองนั้นเจ็บตัวจากการกระทำของเขาตอนนั้น
"แล้วทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน ปล่อยให้ฉันลากอยู่ได้ตั้งนานสองนาน" น้ำเสียงของคามินอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
"พูดเหมือนคุณจะยอมฟัง" เสียงเล็กพึมพำออก
