Akşam olduğunda misafirlerin geldiğini duymuştum, ama hiçbir şey yapamıyordum yatağa bağlı kaldığımdan.
Kendi başıma hareket edemiyordum, ve ne yazık ki bu yüzden tamamen Gökalp'e bırakılmıştım.
Beni bir an olsun yalnız bırakmıyordu pislik olsun diye, sürekli dibimde bitiyordu ve bu durumdan artık rahatsız oluyordum.
Misafirleri geldikten 2 dakika sonra içeriye geldi, ardından tekerlekli sandalyeyi bana doğru yaklaştırarak beni kucağıma çekti sormaya gerek bile duymadan.
"Biraz insanlık yapıp yavaş davranmaya ne dersin, yoksa sana zor mu gelir bu istek?"
Gökalp sözlerimi umursamadan beni odadan çıkardı, aşağıya doğru indirirken gayet dikkatli davranıyordu.
"Zaten yavaş davranıyorum, ama belli ki sen laf saymak için biraz bahane uyduruyorsun. Her neyse, geldik bile."
Bunu söylediği
