Lina'dan
Hiç durmadan ağlamıştım, bu fiziksel acıdan dolayı değil, ruhsal acımdan dolayıydı, bana çektirdiği eziyetten dolayıydı!
Sabaha kadar hiç durmadan ağlamıştım, Gökalp ise yan odada keyfine bakmakla meşguldü.
Benim bekaretimi aldıktan sonra, canımı bedenimden aldıktan sonra hiç beklemeden o kadınla ilişkiye girmeye gitmişti, seslerini duysam da hiç tepki verememiştim.
Onu kıskandığım falan yoktu, benim Gökalp'e karşı iyi ya da kötü beslediğim hiçbir duygu kalmamıştı! Sadece acı çekiyordum, büyük ve tarif edilemez bir acı.
Tek bildiğim şey canımın yandığıydı, her şeyin bu kadar kolay yapılmasını hazmedemiyordum bir türlü, bu düşünce beni mahvediyordu.
Gözyaşları içinde sabahlamıştım, bir an olsun gözümü kırpamamıştım uyumak için, zaten bu acıdan uyumak mümkün müydü?
Kalkmak
