บทที่ 18 : ฉันบอกให้หยุด!

1619 Words

"เป็นยังไงบ้างพา..." "แม่จ๋า พายไปกินข้าวนอกบ้านนะ" "อ้าว จะไปกินนอกบ้านทำไม แม่ทำไข่พะโล้เอาไว้ให้แล้ว ของโปรดไม่ใช่เหรอ ไม่อยู่กินระวังหมดก่อนนะ" "นั่นสิ ไข่พะโล้ของโปรดคนเก่งเลย ถ่ายแบบตั้งช่วงบ่าย ถ้าไม่กินอะไรรองท้อง เดี๋ยวจะหิวแย่" พี่คมดาบดาบเสริมทับด้วยความเป็นห่วงเป็นใยน้องสาวคนนี้ "ใช่ พายต้องกิน..." "โอเค พายจะกินตามที่พี่คมบอกน้า~" เธอตอบรับชายหนุ่มแล้วทำเหมือนพี่สาวฝาแฝดเป็นธาตุอาการ พอสองหนุ่มเดินเข้ามาเห็นเธอกะหนุงกะหนิงกับผู้ชาย สีหน้าพวกเขาเริ่มแสดงออกชัดเจนว่ายังไม่ลืมเธอ "เบาหน่อยนังพาย คุณเขาเข้ามาแล้วเห็นไหม" ผู้เป็นแม่เอ็ดลูกสาวเสียงดุ เมื่อเห็นว่าเธอกระดี๊กระด๊าออกหน้าออกตาจนเกินไป เธอไม่ได้อยากแสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอมีความสุขดี แต่เธออยากทำตัวปกติ แล้วมองข้ามความจริงที่แสนเจ็บปวดภายในจิตใจ เชื่อสิ ว่าไม่มีใครสามารถทนได้หรอก พี่สาวฝาแฝดแต่งงานกับคนที่ตัวเองเค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD