บทที่ 14
1059 Words
บทที่ 14
"ตามที่สายของเรารายงานมาผับนี้ที่พวกมันใช้บังหน้าและขายบริการ" เพชรรายงานตามที่สายลับในทีมรายงานมา
"ส่วนตรงนี้เป็นสถานที่ ที่พวกมันใช้ขังตัวประกัน" กวินภพรายงานต่อตามที่ข้อมูลที่เขากับตำรวจในหน่วยของท่างอนุรักษ์ไปสืบมา
"โอเค จากข้อมูลต่าง ๆ ที่เรามีเราจะแบ่งเป็นสองทีมแล้วบุกพร้อมกัน" อนุรักษ์ที่นั่งฟังลูกน้องรายงานความคืบหน้ากับข้อมูลมาครึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็สรุปให้ ถึงแม้การปฏิบัติการครั้งนี้จะไม่ได้จับพวกนายใหญ่มันแต่เป็นการจัดการพวกปลายแถวให้นายใหญ่มันดู "ทีมแรก เพชร กั้ง ชาลี ผสานงานกับตำรวจท้องที่จัดการที่ผับ"
"ครับ"
"ทีมที่สองกวินภพ ปวี รพี ผสานงานท้องที่จัดการรังของมัน"
"ครับ"
"แล้วผมล่ะครับท่าน" แผ่นดินที่นั่งฟังอยู่ถามขึ้นเมื่อท่านอนุรักษ์ไม่ได้แบ่งเขาเข้าไปในทีมใดทีมหนึ่ง
"ใจเย็นสิท่านรองแฟ้มคดีที่ผมให้ไปอ่านหมดหรือยัง" ท่านอนุรักษ์แฟ้มคดีเกือบร้อยที่เขากับกวินภพเร่งอ่านน่ะเหรอ
"เหลืออีกสี่แฟ้มครับ"
"อืม คุณเจออะไรในเก้าสิบคดีนั้น"
"..." แต่ละคดีมันแทบไม่เหมือนกันหาจุดเชื่อมโยงอะไรแทบไม่ได้ เขาไม่เข้าใจว่าท่านอนุรักษ์ให้เขาศึกษาทำไม
"ช่างเถอะเอาไว้เสร็จภารกิจคุณค่อยกลับไปอ่านอีกครั้ง ครั้งนี้คุณ ผม เจมส์ แสตนบายอยู่ที่รถปฏิบัติการ งานนี้ผมยังไม่อยากให้มันรู้ว่าเรากำลังเล่นมันอยู่" ก็เลยส่งลูกน้องในทีมกับตำรวจท้องที่เข้าปฏิบัติการสินะ
"ครับท่าน"
"งั้น ขอให้ทุกคนโชคดีปลอดภัยกับมาห้ามเอาตัวเองไปเสี่ยงเกินความจำเป็นเด็ดขาด"
"รับทราบ!!"
"ท่านครับทีมของสารวัตรเพชรกับตำรวจท้องที่เอาหมายเข้าไปขอค้นแล้วครับ" หมวดเจมส์ที่อยู่หน้าจอมอนิเตอร์บนรถปฏิบัติการเริ่มรายงานผู้บังคับบัญชา
"ทางฝั่งกวินภพล่ะ"
"กำลังบุกเข้าไปครับ"
"อืม"
/บีสองเรียกฐาน/ เสียงของปวีเรียกฐานเมื่อพบความผิดปกติ
"ว่าไงบีสอง"
/สภาพแวดล้อมเงียบผิดปกติ ก่อนเข้ามามีรอยล้อรถวิ่งเข้าออกเยอะมาก/
"เป้าหมายน่าจะไหวตัวทัน เข้าไปเคลียร์พื้นที่อย่างระวัง"
/รับทราบ/
"ทำไมอยู่ ๆ พวกมันถึงไหวตัวทันละครับท่าน" แผ่นดินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อนุรักษ์ถามขึ้นทั้ง ๆ แผนทุกอย่างถูกวางไว้เป็นอย่างดีแล้วแท้ ๆ แถมทีมสายลับก็ไม่ได้ทำงานพลาดแล้วทำไมพวกมันถึงไหวตัวทัน
"คุณคิดว่าไงล่ะท่านรอง"
"มีคนของพวกมันอยู่ในกลุ่มของพวกเราเหรอครับ" นั่นคือสิ่งเดียวที่แผ่นดินคิดออก
"ทีมของผมไม่เคยทำงานพลาด และมั่นใจว่าไม่ได้เป็นหนอนให้ใครแน่นอน" สมาชิกในทีมของอนุรักษ์ทำงานร่วมกันมาหลายปีล้วนเป็นคนที่เขาคัดเองกับมือทั้งนั้นเลยมั่นใจได้ว่าไม่มีคนทรยศแน่นอน
"งั้นท่านคิดว่าน่าจะเป็นคนของผม" คนของเขาก็ล้วนแต่ทำงานมาด้วยกันหลายปีผ่านคดียาก ๆ มาด้วยกันก็มาก จะให้เชื่อว่าเป็นคนของเขาน่ะเหรอ "เป็นไปไม่ได้"
"ผมไม่ได้พูดแบบนั้น มันเป็นแค่ข้อสันนิษฐานที่เป็นไปได้"
"..."
/บีสองรายงานฐาน/
"ว่ามาบีสอง"
/พวกมันไหวตัวทันดังคาดและไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลยครับ แต่จากที่ดูจากสถานที่แล้วคาดว่าเหยื่อที่พวกมันจับตัวมาไม่น่าต่ำกว่าห้าสิบคนครับ/ ปวีรายงานพร้อมกับใช้กล้องขนาดจิ๋วที่ติดไปด้วยเก็บภาพในโกดังทั้งหมดส่งกลับมาให้คนที่ฐานดู
"โอเค เก็บหลักฐานเท่าที่เก็บได้กลับมา แล้วเจอกันตามพิกัดพีพี"
/รับทราบ/
"พิกัดพีพีคืออะไรครับท่าน"
"หึ เดี๋ยวคุณก็รู้" ท่านอนุรักษ์บอกแบบนั้นแผ่นดินก็ทำได้แค่รออย่างเดียว เขาพอรู้แล้วว่าตอนนี้ท่านอนุรักษ์ไม่ไว้ใจทีมของเขาเลยแล้วการปฏิบัติการครั้งนี้ก็เพื่อทดสอบพวกเขาด้วย
/บีหนึ่งเรียกฐาน/
"ว่ามาบีหนึ่ง" หลังจากทีมของกวินภพกับปวีทำงานพลาด ผ่านไปสักพักสารวัตรเพชรก็ติดต่อกลับมา
/ทางนี้ปฏิบัติการเสร็จเรียบร้อยครับ มีหลักฐานและพยานเพียบเลยครับ/
"โอเคดีมาก เดี๋ยวคุณจัดการฝั่งนั้นไปนะแล้วอีกสองชั่วโมงให้กั้งกับชาลีไปเจอกันที่พิกัดพีพี"
/รับทราบครับ/
"เฮ้อ" นายตำรวจหนุ่มถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่ออีกทีมรายงานมาว่าปฏิบัติงานเสร็จเรียบร้อยไม่ล้มเหลวเหมือนอีกทีม
"หึ ลุ้นขนาดนั้นเชียวเหรอท่านรอง"
"ก็นิดหน่อยครับ"
"หึ เตรียมตัวให้ดีท่านรองเดี๋ยวผมจะพาคุณไปทดลองงานของจริง" ภารกิจแรกอาจล้มเหลวแต่แผนของจริงมันอยู่ต่อจากนี้ต่างหาก
"มีภารกิจต่อเหรอครับท่าน" แผ่นดินถามอย่างแปลกใจเพราะในที่ประชุมกันไม่มีการพูดถึงภารกิจที่สาม
"มี"
"ข่าวด่วน! เมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมาตำรวจได้บุกเข้าตรวจค้นผับของไฮโซชื่อดังอักษรย่อ ปอปลา พบการค้าประเวณีและสิ่งเสพติดจำนวนมาก ล่าสุดทางทนายของไฮโซชื่อดังได้ออกมาให้สัมภาษณ์ว่าน่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดและถูกใส่ร้าย ติดตามความคืบหน้าต่อไปในช่วงหน้า"
"ว้าว ข่าวเร็วจริง ๆ เลยนะครับท่าน" เกมส์ที่ตอนนี้ย้ายจากหน้าจอมอนิเตอร์ไปเป็นคนขับรถพูดขึ้น
"อืม ดูสิว่ามันจะทำอย่างไรต่อ" ปัญญาเป็นไฮโซเจ้าของผับที่เพชรเข้าไปจัดการเมื่อช่วงหัวค่ำมันทำงานให้กับแก๊งมังกรนิลแต่ยังไม่ใช่ระดับหัวหน้าแก๊งแต่ถ้าสืบต่อจากมันไปไม่แน่อาจจะถึงตัวหัวหน้าไว้กว่าที่คิด และถ้าจับมันเข้าคุกได้คนที่มาช่วยมันออกไปก็คือเป้าหมายต่อไปที่จะต้องตามสืบกัน
"คุณรู้จักปัญญาไหม"
"รู้จักครับ รู้จักดีเลยแหละ" คนถูกถามเงยหน้าไปมองนายตำรวจอาวุโสกว่านิดหนึ่งก่อนจะตอบคำถาม แววตาที่เคยสงบดูวาวขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อนึกถึงชื่อนั้น
- Writer
