บทที่ 13
1187 Words
บทที่ 13
/มาแล้วเจ้กำลังคุยกับตำรวจอยู่/
"ขอคุยกับอีธานหน่อย"
/สวัสดีครับคุณพะพิง/ เสียงทุ้มสำเนียงแปร่งของอีธานกรอกกลับมาด้วยความตึงเครียด
"ไม่ต้องเครียดอีธาน เขาให้ปิดก็ประกาศไปว่าเราปิดร้านประจำปี" ปกติทางร้านจะมีการหยุดประจำปีอยู่แล้วเพื่อให้ทุกคนพักผ่อน
/แต่เรามีจองของระดับ vvip เกือบสิบห้องนะครับ แล้วก็ฝั่งครัวก็พึ่งสั่งวัตถุดิบมาลงวันนี้/ ไม่รู้ว่าอีตาท่านรองแผ่นดินจะรู้ไหมว่าเขาเสียหายขนาดไหน
"ค*****นมัดจำให้เขาแล้วครั้งหน้าให้ส่วนลดเขาสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ส่วนของก็ให้เชฟทำให้ลูกจ้างรายวันกับเด็กพาร์ตไทม์กลับไปกินที่บ้านแล้วก็จ่ายค่าแรงเขาครึ่งหนึ่ง สองวันเลยนะ ส่วนพนักงานประจำที่มาแล้วก็ให้ช่วยกันทำความสะอาดผับก็แล้วกัน" ความเสียหายครั้งนี้เจ็บจริง ๆ แต่รับรองว่าเขาต้องได้คืนจากคนต้นเรื่องแน่ ๆ
/แต่เราจะเสียหายเยอะเลยนะครับ/ ฝั่งผู้จัดการผับแย้ง
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพิงจัดการเอง รบกวนคุณรีบทำบิลค่าเสียหายทั้งหมดแล้วส่งมาให้พิงด้วย"
/ครับคุณพะพิง ผมจะรีบส่งให้ภายในหนึ่งชั่วโมง/
"เจ้ จะไปไหนต่อ" กันยาที่นั่งอยู่ด้วยกันถามขึ้น
"ไปจัดการตัวต้นเหตุไง"
"งั้นผมกลับไปรอที่ผับนะ" น้อยครั้งนักที่กันยาจะเห็นพะพิงโมโหขนาดนี้ ถึงแม้ร่างบางจะไม่แสดงอาการอะไรออกมามากนัก แต่น้ำเสียงกับท่าทีเย็นชาก็บ่งบอกได้มากพอแล้วว่าพะพิงอารมณ์ไม่ดี
"อืม ไว้เจอกันที่ฐานพรุ่งนี้"
"รับทราบเจ้"
เมื่อแยกตัวจากกันยาแล้วร่างบางก็เข้ามานั่งสงบสติอารมณ์ในรถหรูของตัวเอง นับหนึ่งถึงร้อยในใจเมื่ออีธานส่งบิลค่าเสียหายมาให้ จากนั้นนิ้วเรียวจึงกดโทรหาสารวัตรเพชร
/สวัสดีครับน้องพะพิง/ รอไม่นานเจ้าของเสียงอบอุ่นก็รับสาย
"วันนี้อยู่ที่ฐานบนดินใช่ไหมค่ะ"
/ใช่ครับ น้องพะพิงมีอะไรหรือเปล่า/ ทางนู้นงงนิดหน่อยที่ร่างบางถามแบบนั้น เพราะมีบางครั้งที่ร่างบางจะเข้าไปหาท่านอนุรักษ์ที่ฐานแต่ทุกรอบเขาจะไม่โทรมาถามนี่
"ท่านรองแผ่นดินก็อยู่ที่นั่นใช่ไหม" เพราะส่วนมากหน่วยของป๋าจะแยกออกมาอยู่ข้างนอกจึงมีฐานปฏิบัติการอยู่สองที่
/ใช่ ท่านอนุรักษ์ก็อยู่/ เพราะท่านอนุรักษ์เพิ่งบินกลับมาเมื่อคืนวันนี้เลยเรียกทุกคนมาอัปเดตความคืบหน้าของคดี
"โอเคขอบคุณค่ะพี่เพชร"
ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมงร่างบางก็ขับรถมาถึงฐานของคุณป๋าด้วยความเร็วที่คาดว่าคงจะมีใบสั่งตามมาหลายสิบใบ
"สวัสดีครับคุณพะพิง"
"สวัสดีค่ะพี่เพชร" หญิงสาวยกมือไหว้สารวัตรเพชรพอเป็นพิธีก่อนจะรีบเดินหาใครบางคนที่สามารถทำให้เธอโมโหได้ขนาดนี้
"อ้าว สวัสดีคุณพะพิง" แผ่นดินเอ่ยทักคนที่หุนหันพลันแล่นเข้ามาในฐานลับถึงแม้ในใจจะสงสัยว่าร่างบางรู้ที่อยู่ได้อย่างไรก็เถอะ
"หึ" เมื่อเห็นท่าทียียวนของอีกฝ่ายเจ้าหล่อนก็ใช้ความเร็วและทักษะการต่อสู้นิดหน่อยประชิดร่างแกร่งโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ทันตั้งตัวแล้วจึงจับร่างสูงทุ่มลงพื้นอย่างแรงเรียกเสียงเจ็บปวดออกมาจากร่างสูง
"โอ๊ย อะไรของคุณเนี่ย ทำร้ายร่างกายเจ้าพนักงานอยากเปลี่ยนที่นอนเหรอคุณ" ความกวนประสาทของอีกฝ่ายทำให้พะพิงอยากจับทุ่มอีกสักทีสองทีให้หายโมโห
"หึ น้อยไปด้วยซ้ำ และที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของคุณจะจับฉันเข้าคุกก็คงต้องใช้ความสามารถหน่อยนะท่านรอง"
"มีเรื่องอะไรกัน!" ท่านอนุรักษ์ที่ได้ยินเสียงโครมใหญ่จึงละจากงานที่ทำอยู่แล้วเดินออกมาดูความวุ่นวายข้างนอก และก็พบว่าใครเป็นคนที่เข้ามาก่อกวนถึงฐานลับ
"อ้าว พี่ดินลงไปนั่งทำไมที่พื้น" กวินภพกับวารีที่เดินตามเสียงเข้ามาเอ่ยทักอีกคน
"สงสัยขาจะอ่อน" พะพิงพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินไปคล้องแขนของท่านอนุรักษ์
"ทำไมคนนอกถึงเข้ามาได้คะ" วารีหนึ่งในทีมของท่านรองแผ่นดินพูดขึ้นพลางมองมาที่พะพิงอย่างเอาเรื่อง
"คนนอก? เท่าที่รู้เธอก็คนนอกไม่ใช่เหรอ" ทีมของท่านรองแผ่นดินที่เข้าร่วมกับคุณป๋ามีแค่สองคนเท่านั้นคือแผ่นดินกับกวินภพ แล้วทำไมหมวดวารีถึงมาอยู่ที่นี่ได้
"นี่..."
"วารีหมดธุระแล้วก็กลับไปได้แล้ว"
"ค่ะท่านรอง" ว่าจบตำรวจสาวก็เดินออกไปอย่างไม่พอใจนัก ร่างบางจึงเลิกสนใจแล้วก็มามองคนต้นเหตุต่อซึ่งบัดนี้ลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าเขาแล้ว
"มีเรื่องอะไรกันเหรอหนู"
"ลูกน้องป๋าสั่งปิดผับพิงสองวัน" พะพิงฟ้องผู้เป็นบิดาบุญธรรมอย่างออดอ้อน อย่างไรรอบนี้ป๋าต้องช่วยเขาแหละ "ป๋าดูสิแค่สองวันพิงเสียหายเป็นล้าน" ตัวเลขจริง ๆ ตามที่อีธานส่งมาให้ดูไม่น้อยจริง ๆ นั่นแหละ โซน vvip ถูกจองเกือบเต็มทั้งสองวันคิดแล้วก็เสียดายเม็ดเงินเหมือนกัน
"อืม รองแผ่นดินคุณมีอะไรจะแก้ตัวไหม"
"..." ร่างสูงที่ทำกำลังอึ้งกับสรรพนามที่ร่างบางกับท่านอนุรักษ์ใช้เรียกกันอยู่ นี่แสดงว่าพะพิงเป็นเด็กของท่านอนุรักษ์จริง ๆ งั้นเหรอ
"ไม่ต้องแก้ตัวหรอกจ่ายค่าเสียหายมา" มือบางส่งโทรศัพท์มือถือให้ร่างสูงดูยอดค่าเสียหายทั้งหมด "เดี๋ยวฉันส่งบิลตัวจริงไปให้ที่สถานี และหวังว่าท่านรองจะจ่ายค่าเสียหายทั้งหมดนะ เพราะลูกน้องของฉันต้องใช้เงินในการดำเนินชีวิต" พะพิงรู้ว่ายอดเงินแค่นี้ไม่ทำให้ร่างสูงขนหน้าแข้งร่วงหรอก
"เอาล่ะท่านรองก็เลิกแกล้งลูกสาวของผมได้แล้ว"
"ป๋า!" ทำไมรีบเฉลยนักล่ะเขายังเล่นสนุกไม่เต็มที่เลย
"ลูกสาวท่านเหรอครับ"
"ใช่ ลูกสาวบุญธรรมของผมเอง ครั้งก่อนที่ท่านรองถูกเจ้าตัวแสบนี่รูดทรัพย์ก็เป็นเพราะผมให้ไปสืบมา แต่ไม่คิดว่าเธอจะแกล้งท่านรองแบบนั้น"
"ป๋า!" โอ๊ย พะพิงปวดหัวกับป๋าจริง ๆ ทำไมป๋าถึงทำกับพะพิงแบบนี้
"หึ เดี๋ยวผมโอนค่าเสียหายกับค่าเสียเวลาให้ครับคุณพะพิงนะครับ" ว่าจบร่างสูงก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี
"ป๋าอ่ะ ทำไมมาแฉกันแบบนี้ล่ะ" อยู่ ๆ ก็โดนผู้ว่าจ้างแฉซะงั้นแล้วดันมาแฉกันต่อหน้าเหยื่ออีก
"หึ พวกแกจะได้หมดข้ออ้างเข้าหากันด้วยวิธีแปลก ๆ เสียที" ใช่ว่าอนุรักษ์จะไม่รู้ว่าสองคนนี้หาวิธีแกล้งกันเพราะอะไร
"เบื่อป๋า"
- Writer
