Reese Jayana “Tomboy” Abad
Sunod-sunod na katok ang gumising sa akin. Napasinghap ako at tinanggal ang unan sa aking mukha ng bumungad sa akin ang liwanag ng tirik na araw.
“Jayana….” tawag ni Ate Nelia sa aking pangalan. “Tanghali na! Kumain ka na.”
Pagkatayo ay muntik pa akong ma-out of balance. Hinawi ko ang kurtina upang ikubli ang liwanag na nagbibigay sakit sa aking mga mata. Bumalik ako sa kama at humiga.
“Ma’am Jayana….” tawag muli niya..
“Ate Nelia, mamaya na ho! Bababa na lang po ako.” Tugon ko.
Akala ko ay hihinto na at aalis pero hindi. ‘Bakit kaya ang kulit ni Ate Nelia? Ano bang meron? Alam naman niya pag weekends kasarapan ng tulog ko. Hindi naman niya gawain na gisingin ako. Hinahayaan niya lang ako kusang bumaba.’
“Papasok na ako at may mahalaga akong sasabihin sayo
