หลังถูกจับกลับมาในค่ายทหารเมิ่งถูถูกจับขังเดี่ยวแยกจากทุกคน สองมือยกสูงเหนือศีรษะและมีโซ่เหล็กพันธนาการไว้ เนื้อตัวถูกเฆี่ยมตี แต่ไม่ได้ทำร้ายให้ถึงตาย
“จินฉานของเจ้าหายไปที่ใด!” โจวจื่อเว่ยถามเสียงเครียด ช่วง เวลาความเป็นความตายของ อวิ๋นมู่หลันเข้ามาทุกที และเขาต้องการหาทางช่วยนาง
“มันฝังเหล็กในแล้ว ตอนนี้จะไม่กลับมา จนกว่านางจะตาย!”
“หมายความเช่นไร?”
“ตามที่กล่าว จินฉานควบคุมจิตของมู่หลันไว้ นางรอด มันก็รอด... ข้าเลี้ยงมัน แต่ไม่อาจเป็นนายของจินฉานอรสพิษ”
“โลกนี้มีสัตว์พิษที่เจ้าควบคุมไม่ได้ด้วยหรือ”
เมิ่งถูยิ้มและปิดปากเงียบเช่นเดิม โจวจื่อเว่ยถอนหายใจหลายเฮือกใหญ่ เขาเมตตาต่อองค์ชายผู้นี้แล้วแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายรนหาที่ตายจริง ๆ
จากนั้นประตูห้องขังถูกถีบอย่างแรงและร่างสูงใหญ่ของกวนเฉินหลางพุ่งเข้าใส่เมิ่งถูอย่างรวดเร็ว มีดสั้นในมือของเขากรีดแผลที่หัวไหล่อีกฝ่ายจนมองเห็นกระดู
