อวิ๋นมู่หลันจ้องมองไปยังบุรุษที่ยืนอยู่บนก้อนหิน อีกฝ่ายสวมชุดนักโทษเนื้อผ้าหยาบก็จริง ทว่าใบหน้าที่มีหนวดเครา ทั้งริ้วรอยแผลที่ตกสะเก็ดหลายแห่งกลับไม่ได้ลดทอนความสง่างามของเขาลงแม้แต่น้อย ซึ่งเขาไม่ได้มีรูปร่างสูงใหญ่บึกบึนดั่งนักรบแกร่งกล้า หากพิศแล้วกลับเป็นดั่งทายาทมังกร ทั้งคมคายหล่อเหลาราวกับเทพเซียนลงมาจุติ
“หญิงใบ้ เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่” เมิ่งถูถาม และอวิ๋นมู่หลันย่อมต้องแสร้งทำเป็นคนบ้าใบ้อย่างสมจริง มิเช่นนั้นอาจได้รับอันตราย เพราะยังไม่รู้จักตื้นลึกหนาบางของอีกฝ่าย
ชายหนุ่มมองร่างอรชรที่เสื้อผ้าขาดวิ่นและมีแผลที่แขน หลังมือ รวมถึงหน้าแข้งข้างหนึ่ง แต่ส่วนที่เขากังวลเป็นพิเศษคือซีกหน้าด้านซ้ายมันคือโลหิตทมิฬ หากพิศให้ดีดูเหมือนมิได้ติดตัวนางมาตั้งแต่เกิด เมิ่งถูแน่ใจเช่นนั้นเพราะเขาอยู่กับตำราการแพทย์ฝึกวิชาต่าง ๆ ทั้งยังเป็นผู้เลี้ยงกู่หลายชนิดกระทั่งได้จินฉานตัวฉกาจมาอยู่ในมือ
