Kendini yorgun hissetmek artık günümün rutini haline gelmişti. Taner’in müşterileri için hazırladığı ev artık bitmişti. Son haline bakınca cidden içinde yaşamak isteyeceğim bir ev haline geldiğine şaşırmadan edememiştim. Özellikle, bebekleri için hazırladığımız oda tamda kızım için hayalimde canlandırdığım odaydı. Her bir detayını gülümseyerek hazırlamıştım. Sonra yüzüme yerleşen acı tebessüm eşliğinde evden çıkmıştım. Burada mutlu, hatta çok mutlu bir aile olarak yaşamalarını, hayatlarının sonuna kadar mutlu bir aile olarak kalmalarını diledim. Hayalim hep oydu. Mutlu bir aile olarak yaşamak ve hep mutlu kalmaktı. Fakat bunu sanırım artık kaçan bir tren olarak düşünmeliydim.
Taner, o gün söylediğini yapmıştı ve tam bir hafta boyunca işlerini halletmek için İstanbul’a gitmişti. Giderken
