พรึ่บ! พรึ่บ! หนูอัญที่แกล้งสลบเธอไม่กล้าเปิดตาดูว่าเสียงแปลกๆที่เธอได้ยินอยู่นั้นคือเสียงอะไร
ควับ! อึ๋ยยยยย!!!!! ร่างบางแข็งเกร็งดั่งกับถูกสายฟ้าฟาดลงมา เมื่อจู่ๆร่างกำยำก็แนบเบียดร่างเธอที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มที่ขนาดของมันไม่ได้ให้คนสองคนขึ้นมานอนได้อย่างสบายนัก
แปะ แปะ ฝ่ามือเล็กถูกขยับไปวางบนร่างกำยำ และไออุ่นกับเนื้อแท้ เธอหมายถึงเนื้อหนังคนจริงๆแบบเป็นๆ ที่ฝ่ามือเธอสัมผัสอยู่ตอนนี้ ความสงสัยแคลงใจทำให้เธอเลื่อนมือแปะๆ โดยที่ไม่กล้าลืมตา
ซี๊ดดดดด
อ้า!!! “ไอ้บ้า!!!!” พรึ่บ! หนูอัญร้องออกมาเสียงดังคับห้อง เมื่อมือเล็กไม่ได้ซุกซนเลย แต่เธอแค่ขยับหาความแน่ใจว่าเขา... “ไอ้โรคจิต! ทำไมถึงนอนแก้ผ้าแบบนี้เล่า” หนูอัญร้องออกมา เธอลุกขึ้นนั่งและขยับตัวเองเบียดผนังเครื่องบินห่างออกจากร่างกำยำที่นอนขวางกั้นทางหนีของเธอไว้ อี๋!!! แต่เมื่อเธอจะเอามือมาปิดตา เธอก็ร้องลั่นและชูมือข้างนั้นจนสุด
