อื้มมมมม หนูอัญร้องออกมา เมื่อชอว์พยายามดึงผ้าห่มออกจากร่างกายเธอ แต่มือเล็กก็ขัดขืนและรั้งไว้ “ผ้าห่มมีผืนเดียว และมันไม่ใช่ของเธอ” หนูอัญเหลือกตาไปมาอย่างเหลือทน
“ไม่อยากพูดหรอกนะคะว่าเสื้อผ้าที่หายไปมันของใคร”
“เชลย มีอะไรเป็นของตัวเองด้วยเหรอ” หนูอัญจ้องมองชอว์ เธอก็ทำได้แค่นั้น พรึ่บ! ผ้าห่มถูกดึงออกไป ชอว์เก็บซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ เมื่อร่างบางสวมเสื้อตัวยาวประจักษ์อยู่ต่อหน้าต่อตาเขา ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ
พรึ่บ! ชอว์ดึงร่างบางจนเธอทรุดนั่งบนตักเนื้อแท้ของเขา เนื้อสัมผัสเนื้อ หนูอัญหน้าแดงร้อนแปลกๆ ชอว์เกลี่ยเส้นผมที่ยุ่งเหยิงและใช้มือยาวของตนช่วยสางให้มันเข้าที่เข้าทางอย่างใจดีจนน่าขนลุก
“ตกลงเธอชื่ออะไร”
“อัญ”
“อัญ?”
“ชื่อเต็มๆ คืออัญมณี” ชอว์ยิ้มออกมาทันที
“ใครกันที่ตั้งชื่อแบบนี้ให้ เขาคนนั้นคงรักเธอมากสินะ”
“คุณปู่”
“เอาละช่วงเวลาต่อจากนี้ อีกไม่ถึงสองชั่วโมงพวกเราก็จะถึงมอ
