ตอนที่ 30
ซึ่งยังมีร่างของวาทิตและคิ้วนาง เลือกนั่งเบาะว่าง แต่สายตาของคิ้วนางนั้นหลุบต่ำลงเหมือนซ่อนความรู้สึกเพราะไม่อยากให้เขาเบือนจ้องมาทางหล่อนอีก เพราะพี่ชายของหล่อนสังเกตเช่นกัน หากแต่ว่า ก็ทำให้วาทิตนั้นจ้องมองตัวหล่อนมากยิ่งขึ้นไปอีก
ฝ่ายของพลพยุห์นั้นเมื่อเขาเห็นว่าเป็นอาคันตุกะหนุ่มและเขาถึงกับส่งสายตาตึงเข้มใส่แขกอย่างไม่พอใจใจเช่นกัน
ส่วนคิ้วนางและบุษราภรณ์ก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน และหล่อนเห็นสีหน้าพี่ชายที่ดูมึนตึงออกมาอย่างเห็นชัด และนั่นก็ สายตาสบกร้าวของวาทิตและดูเหมือนทั้งคู่กำลังจะดูเชิงกันด้วยว่าคิ้วนางนึกกลัวใจของคนทั้งสองส่วนวาทิตก็เหมือนกันเพราะเขาเหมือนทำหักหาญราญน้ำใจเมื่อครู่นี้
หากร่างสันทัดผิวคร้ามสีแทนเอ่ย
“เห็นรถจอด ก็ไม่นึกว่าจะเป็นคุณ แวะมานานแล้วหรือ”
“ก็ไม่นานครับ สักพักเอง” วาทิตตอบ
“แล้วมีธุระกับคนที่นี่หรือว่าเป็นธุระอย่างอื่น”
“อ๋อไม่ต้องคิดอะไ
