ตอนที่ 25
เมื่ออรินตอบ หล่อนก็พอจะเข้าใจที่หมอหนุ่มเอ่ย
“ใช่ แล้ว เพราะนางเองก็เคยไปมาแล้ว แต่มันก็เป็นงานที่รินทร์เลือก”
ซึ่งคิ้วนางรู้สึกสงสาร และก็รู้สึกสมเพชเพื่อนที่ทำตัวแบบนั้น
“นางรู้สึกว่า มันไม่ดีเลยนะ และวีรินทร์น่าจะหาเลือกงานที่ดีมากกว่านี้หน่อย”
และหมออรินก็เช่นกันที่เขามองอาชีพเหล่านี้ไม่ดีในสายตาและมันต่ำต้อยไม่มีเกียรติเพราะทำตัวเหมือนยั่วเย้ายั่วยวนแขกหนุ่มแก่พ่อม่ายหรือคอยเที่ยวจับแขกที่มาใช้บริการย่อมดูไม่ดีในสายตาของคนทั่วไป
หากแต่คิ้วนางนั้นเป็นฝ่ายนิ่งเงียบไปสักหน่อย อาการนั้นเหมือนคนครุ่นคิดและเหม่อลอย
“นางมีอาการเครียดหรือเปล่ารินเห็นดูซึมๆหรือเป็นกังวลใจเรื่องอะไร”
“มันก็มีบ้าง นิดหน่อยล่ะนะ”
“แล้วพอจะบอกได้ไหมเผื่อว่ารินจะสามารถช่วยนางได้” หมอหนุ่มคนรักอาสาขึ้นมา
“ขอบคุณจ้ะแต่ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกนะริน นางแค่เครียด หากได้พักผ่อน ก็คงหาย”
