9
1271 Words
เช้าวันที่หกในการมาอยู่ในโลกคู่ขนาน มีหลายสิ่งที่ต้องปรับตัว ซึ่งแม้ไม่ใช่เรื่องยาก แต่มันค่อนข้างแปลกใหม่สำหรับคนที่ใช้ชีวิตกับมือถือ และสังคมออนไลน์ นอกจากนั้นลมหายใจของหล่อนเป็นเงินเป็นทอง หากอยู่ที่ฝูเจียงนี้ เหมือนเป็นการพักผ่อน ปล่อยภาระหนักอึ้งและงานรัดตัวลง
แต่สิ่งที่ทำให้อันหว่านถิงหนักใจก็คือ หล่อนยอมรับว่า เริ่มขาดเฉินซือหยางไม่ได้ การถูกอีกฝ่ายกินปาก ดูดยอดเต้าหู้ทั้งเคล้นคลึงอย่างสิเน่หา รวมถึงเย้าหยอกหล่อนให้เกิดความต้องการไม่ต่างจากเขา ดูเหมือนเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มช่ำชอง และใส่ใจเป็นพิเศษ
เฮ้อ ตำแหน่งใหญ่โตของเขานั้น จับฉลากมาได้หรืออย่างไร
“แยกเตียงนอนได้ไหมคะ หรือไม่ก็ให้ฉันนอนบนพื้น คงไม่มีปัญหาอะไร บอกตามตรง ฉันนอนไม่หลับเอาเสียเลย” ใช่ หล่อนตื่นตัว และเผลอครางเสียงกระเส่าในทุกครั้งที่คนตัวโต
กลั่นแกล้งให้เกิดความต้องการในเรื่องอย่างว่า
“ผิวนุ่มๆ นอนที่แข็งๆ ได้อย่างไร อีกอย่าง อาถิงขี้เซามาก ละเมอเก่ง ปล่อยให้อยู่คนเดียว เดี๋ยวหาเรื่องปีนหน้าตาหนีผมอีก แบบนั้นผมกับเผิงน้อยจะทำอย่างไร”
เขาบอกจบจึงคว้าร่างนุ่มนิ่มไปกอด นี่ก็ใกล้รุ่งสาง และหลายคืนที่อยู่ด้วยกัน หล่อนรอดพ้นไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอีกฝ่าย กระนั้นการเล้าโลม และช่วยให้เขาเสร็จภายนอก เป็นสิ่งที่อันหว่านถิงใช้ความสามารถอย่างที่สุด ถึงอย่างนั้นเขาก็เหมือนยังอยากสอนให้หล่อนเก่งกว่าเดิม เพราะแค่ใช้มือกับท่อนเนื้ออุ่นๆ คงไม่สาแก่ใจเขาสักเท่าไหร่
“เหล่ากงคะ... คุณบอกว่าเหนื่อยอยากพักผ่อน”
“อื้อฮึ ผมก็นอนพักอยู่นี่ไง”
“มือค่ะ อ๊า... อี้ๆ ๆ”
หล่อนจะไม่ครางเสียงสุขสมเช่นนั้นได้อย่างไร ในเมื่อมือใหญ่ป้วนเปี้ยนในร่มผ้า และนิ้วสากๆ สัมผัสต้นขานวลเนียน ก่อนไต่ขึ้นสูงเรื่อยๆ โอ้ ชั้นในยุคสมัยนั้น เป็นผ้าที่ไม่ทนทานนัก แถมบางเกินไป เขาใช้นิ้วเกี่ยวเล็กน้อยก็เลื่อนหล่น สุดท้ายจึงถูกเขาถอดออกจากเรือนร่างเย้ายวน
“อุ๊ย...ฮึก อื้อ... เหล่ากง” อันหว่านถิงไม่เคยถูกบุรุษใดเล้าโลมถึงเพียงนี้ และเขาเป็นผู้ชายที่ กำลังปลุกเร้าให้หล่อนเสพติดการเล่นสนุกระหว่างชายหญิง
นิ้วยาวๆ เขี่ยเกรสที่ฉ่ำน้ำ ก่อนบี้มันเล็กน้อย บีบบี้ จนหญิงสาวสั่นระริก และปรารถนาสิ่งที่เร่าร้อนกว่านี้
“หยางเกอ... คุณทรมานฉันทำไม”
“ผัวสิ เรียกผัวให้ชื้นใจหน่อยได้ไหม”
หล่อนกระดากอาย แต่ในใจคลั่งไคล้เขาหนัก และอยากใช้คำหยาบๆ เหลือเกิน
“ฉัน... เอ่อ เมีย จะไม่ไหว อื้อๆ ๆ ฉันหายใจไม่ทัน!”
อันหว่านถิงเอ่ยอย่างนั้น เพราะตั้งแต่ล้มหัวนอนลงบนหมอน เขาก็กระตุ้นหล่อนหลายหน พอหล่อนเกิดความอยาก กลับหยุดมือเสียดื้อๆ แล้วทำเป็นนอนหลับ คนใจร้ายย่อมเป็นเช่นนี้ เขาต้องการลงโทษหล่อน ทำให้คลั่งไคล้ น้ำใสๆ ฉ่ำเยิ้มล้นส่วนหวานคับแน่น แล้วก็ปล่อยให้ค้างเติ่งเช่นนั้น
“อยากเสร็จเหรอครับ เอาสิ ช่วยตัวเองให้ผัวดูสักรอบดีไหม แล้วจะปล่อยให้เมียนอนขี้เซาจนตะวันขึ้น”
หญิงสาวอยากกรี๊ดใส่หน้าเขา หากไม่ทันได้ทำสิ่งใด เขาก็แทรกนิ้วยาวๆ เข้าสู่พื้นที่อัดบีบรัดแสนหวานล้ำของอันหว่านถิง พอหล่อนอยากร้องประท้วง ลิ้นร้อนๆ ของเขาก็จู่โจมในโพรงปากเสียแล้ว
ลิ้นสากร้อนตวัดรัดลิ้นหล่อนระรัวเร็ว พอส่งเสียงอื้ออ้าเพื่อประท้วง เขายิ่งรุกไล่ไม่หยุด ส่วนนิ้วมือชายหนุ่มทั้งซอยเข้าออก ทั้งคว้านไปมา กระทั่งหล่อนบีบรัดเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ร่างกายจึงเบาหวิว สมองขาวโพลนชั่วขณะ
ปลายเท้าของอันหว่านถิงหดเกร็ง ช่องท้องตึงจัดคล้ายกำลังจะเป็นตะคริว ขณะเดียวกันหล่อนรู้สึกคล้ายว่าต้องการปลดปล่อยบางสิ่ง ความรู้สึกเช่นนี้ เกิดขึ้นยามมีความหวามไหวสูง และความรู้สึกเช่นนี้ ย่อมมีปลายทางแห่งความหวานล้ำ
เฉินซือหยางย่อมเข้าใจได้ เขาถอนจูบ แล้วกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหู
“ผัวชั่วอย่างผม ไม่ยอมให้เมียเสร็จก่อนหรอก”
เขาบอกแล้วก็ค่อยๆ เลื่อนศีรษะลงไปต่ำเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน ปากเขา จมูกเขา และลิ้นที่ร้อนลวก เดี๋ยวจูบ เดี๋ยวขบเม้ม ในส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของอันหว่านถิง
“บอกรักผัวสิ แล้วจะยอมให้แตกใส่หน้าเลย”
มะไหว... คำพูดเขาสัปดนจนหล่อนอับอาย แต่ก็เร้าใจอันหว่านถิง จนร่างกายสั่นกระตุกรุนแรง
“โอ๊ะ... อย่านะ ถ้าเมียดื้อ เสร็จก่อน ผัวจะบังคับให้แตกสักสี่ห้ารอบ หากทำไม่ได้ จะขังไว้ในห้องนอนนี้ ห้ามออกไปหาเผิงน้อยด้วย”
“คะ คนบ้า... คะ คนเผด็จการ”
ต่อว่าเขาจบ หล่อนก็ไขว่คว้ามือใหญ่ของชายหนุ่มเอาไว้ข้างหนึ่ง ด้วยความเสียวซ่านจัด จึงส่งนิ้วเขาเข้าปากอย่างเผลอไผล
“อื้ม... เอาสิ เมียที่ดี ต้องหัดอมเก่งๆ ทำเลย ดูดให้ผัวด้วย ทำแรงๆ แล้วผัวจะยอมให้เสร็จพร้อมกัน”
หล่อนไม่อยากฟังคำพูดแบบนี้ หากจะหยุดเขาก็ไม่ได้ ดังนั้นจึงเริ่มดูดไล้เลียนิ้วอีกฝ่าย ส่วนเขาก็ทำในสิ่งที่ซึ่งอันหว่านถิงอยากกรี๊ดให้หนัก
กลีบที่ฉ่ำแฉะนั้น ถูกลิ้นของสากๆ อุ่นจัดแทรกเข้าไปด้านใน เขาทำให้อันหว่านถิงขายหน้าแล้ว หล่อนบิดตัว ครางเสียงอู้อี้ พร้อมแสดงความจำยอมต่อการปรนเปรอจากเฉินซือ
หยาง ด้วยเป็นสิ่งที่แสนมหัศจรรย์ ทั้งชวนให้ตื่นเต้นโดยแท้
“ใจร้าย... เหล่ากงใจร้ายกับเมียเหลือเกิน อี้ ๆ ๆ”
บอกเขาจบ ชายหนุ่มก็จูบหนักๆ ที่ส่วนหวานล้ำ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันที่หล่อนเกือบหลุดเสียงกรี๊ดลั่น เขาเลยปรับเปลี่ยนท่าใหม่ ยกสะโพกหล่อนสูงขึ้นจากฟูกที่นอน แล้วแยกสองขาให้กว้าง ก่อนแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง
“ผมจะค่อยๆ บอกรักเสี่ยวถิง”
เสียงเขาทุ้ม ดวงตาที่กระทบกับแสงจันทร์และโคมไฟในห้องเป็นประกายชวนให้หลุ่มหลง
ยามนั้น หญิงสาวร่างกายอ่อนระทวยไปหมด เขาจับพลิกท่าไหน หล่อนก็ไม่อาจขัดขืน ส่วนดวงตากลมโต ไม่กล้ามองเขาด้วยซ้ำ เดี๋ยวหลับตาปี๋ เดี๋ยวลืมขึ้น แต่ก็หันเหไปทางอื่น
“ฉัน... อ๊ะ ฮึก... เหล่ากง!”
ปลายหัวหยักสีแดงเข้มจ่ออยู่ปากทางงดงาม พอเขาดันมันเข้าไปอีกนิด อันหว่านถิงก็แทบปล่อยโฮ จุก...อัดอึด พอเขาเริ่มขยับตัวหล่อนก็ส่งเสียงอื้อๆ
“อยากให้ผมจูบไหม จากนั้นเราจะช่วยกันเติมขาต่อแขนให้น้องคนใหม่ของเผิงน้อย”
อันหว่านถิงพยักหน้าช้าๆ และหล่อนยินยอมให้เขามีความสุข
“ลูกผู้หญิงนะคะ เด็กผู้หญิงจะได้ไม่สอนง่ายๆ และไม่เอาแต่ใจเหมือนเหล่ากง”
อันหว่านถิงรอบรู้หลายเรื่อง และเข้าใจว่าหากช่วยกันทำรักเพื่อให้เด็กหญิงสามีคงเบามือกับหล่อน ทว่าในยุคสมัยนั้นการมีลูกผู้หญิงกลับเชื่อกันว่าต้องใช้ท่าทางโลดโผนกว่าปกติ เมื่อเฉินซือหยางได้ยิน เขาเลยฉายยิ้มเจ้าเล่ห์ อันหว่านถิงเชิญชวนเขาแบบนี้ หล่อนคงพร้อมรับศึกหนักเป็นแน่
“ครับ... ผัวจะบอกรักเมียให้ถึงใจเลยทีเดียว”
- Writer
