ตอนที่ 3 ติวด้วยกัน
788 Words
Episode 3 ติวด้วยกัน
ตอนนี้ฉันเรียนอยู่มัธยม หกห้องสี่ ทั้งหมดมีเจ็ดห้อง ห้องหนึ่งกับห้องสอง เพื่อนๆจะเรียกว่าห้องคิง เป็นเด็กเรียนเก่งทุกคน ก็แหง่ละห้องสายวิทย์นิ
และวันนี้ต้องมาติวด้วยกัน ซึ่งห้องที่เป็นเลขคู่จะอยู่ด้วยกัน มีห้อง สอง สี่ หก รวมกัน ที่เหลือห้องคี่จะติวด้วยกัน
มันทำให้ฉันดีใจสุดๆ และเพื่อนๆดูจะเข้าใจ เวลาพีททำอะไรเพื่อนๆจะสะกิดให้ฉันดูตลอด เอาเป็นว่าติวไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกมัวแต่แอบมองผู้ชาย แต่ฉันเรียนได้อันดับต้นๆของห้องเช่นกันนะ
ห้องหนึ่ง สอง สาม คือห้องสายสิทย์ ส่วนห้องสี่ ห้า ห้องสายศิลป์คำนวณ ส่วนห้อง หก เจ็ด คือห้องสายศิลป์ทั่วไป
" เอาล่ะๆ ห้องสายวิทย์ห้องสองแยกย้ายกันนั่งนะ ช่วยติวเด็กห้องสี่กับห้องหกด้วยนะ " ครูที่ติววิชาคณิตศาสตร์พูดขึ้น ทำให้ทุกคนแย่งกันไปนั่งกับพีทกันหมด
" มัวแต่นั่งจ้อง เป็นไงล่ะ " หนิงพูด แล้วลุกขึ้นไปหาเด็กห้องสอง
ฉันได้แต่ทำหน้าเศร้านั่งกับที่ พร้อมมองไปหาพีทด้วยสายตาละห้อย เด็กห้องสองหนึ่งคนจะให้ติวเพื่อนได้สองสามคนน่ะ
จู่ๆพีทก็ลุกขึ้นยืนพวกที่ล้อมวงตกใจมองตามกันเป็นแถวๆ ซึ่งพีทเดินตรงมาทางฉัน ทำเอาฉันคิดเข้าข้างตัวเองแล้วนะ ตลอดจังหวะที่เขาลงเท้าเดิน ใจฉันก็เต้นตึกตักๆ ลุ้นมากๆ
" ยังไม่มีใครติวให้เธอใช่ไหม " พีทเดินมาหยุดที่โต๊ะฉันแล้วพูดออกมา
" อะ...อืม " ฉันพยักหน้าไปด้วย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
" งั้นเรียกเพื่อนเธอมา เดี๋ยวฉันจะติวให้ " เขาพูดจบนั่งลงใกล้ฉัน ทำเอาฉันนั่งอึ้งไปสามวิ หันไปเรียกหนิงกับเดียร์ให้มานั่งติวด้วยกัน
หนิงกับเดียร์ยิ้มและทำหน้าล้อๆมาทางฉัน
" ตั้งใจฟังสิ อย่ามัวแต่มองหน้าฉันอยู่ " ฉันสะดุ้งเลยแหละ รีบหันไปมองตัวเลขข้างหน้า เพื่อนๆพากันหัวเราะแต่พอเห็นใบหน้านิ่งของพีทก็หยุดทันที
@พักเที่ยง
ฉันไปกินข้าวด้วยหัวใจเบิกบาน แต่พอย่างเข้าโรงอาหารกลับเจอพงศ์นั่งกินข้าวกับน้องม.5 น่าจะเด็กห้องเดียวกันกับเขา มีการป้อนข้าวให้กันด้วย แต่พงศ์หน้าจะยังไม่เห็นฉันแหละ
" เข้าไปหามันเลยไหม ไม่ไว้หน้าแกเลยอะ ขวัญ " หนิงพูดด้วยน้ำเสียงห้วนสุดๆ
" ไม่ต้องหรอก ไปกินข้าวเถอะ " ฉันพูด
" เข้าไปเถอะ จะได้จบๆ " เดียร์พูดเสริม
" ทำไมไม่รีบไปกินข้าวจะได้ไปติวกันต่อ "
จู่ๆเสียงนี้ก็ดังมาจากด้านหลัง เราทั้งสามคนหันไปมอง คนอื่นไม่รู้แต่ฉันนี่สิ ยืนนิ่งใจสั่นไปเลย ช่วงนี้ทำไมเขาถึงพูดกับฉันบ่อยจัง
" ทำไมยังไม่ไปอีก! " เขาพูดซ้ำจนฉันเริ่มมีสติหันมองเพื่อนๆที่เดินไปก่อนแล้ว ปล่อยให้ฉันยืนกับเขาแค่สองคน ฉันรรบวิ่งตามเพื่อนไปทันที
" พวกแกไม่รอฉันเลยนะ " ฉันต่อว่าเพื่อนเบาๆเมื่อยืนแถวต่อหลังเพื่อน
" ก็อยากให้แกสองคนจู๋จี๋กันไง " ยัยหนิงหันมากระซิบเบาๆ
" บ้า แกก็พูดไป เฮ้ยๆถอยหลังมาทำไม ว้าย! " ฉันโดนเพื่อนถอยมาชนเหมือนพวกมันจะแกล้ง แต่ที่รู้ๆหลังฉันดันไปโดนคนที่เข้าแถวต่อหลังฉันนะสิ
" เพื่อนเธอเล่นอะไรกัน " เสียงของเขาทำเอาฉันไม่อยากหันไปมองเลย ต้องเป็นเขาแน่ๆ เจอบ่อย ใกล้ชิดกันบ่อยไปนะ
ฉันรีบถอยมาข้างหน้าแล้วต่อว่าเพื่อนที่เล่นอะไรไม่รู้
" 555+ ก็รู้ว่าเป็นเพื่อนไง ฉันเลยแกล้งแก " หนิงพูดแล้วหัวเราะอย่างสนุกกับเดียร์
พอถึงคิวฉันสั่งอาหาร
" ป้าคะ ขอเป็นผัดผักไม่ใส่แครอท ขอแกงส้มใส่แค่สัปรดไม่เอาปลานะคะ แล้วก็ไข่ดาวกรอบนอกคะ อันนั้นๆ " ฉันสั่งจนคนข้างหลังต้องส่ายหัว แต่ป้าคนขายเขาจะรู้แล้ว ฉันสั่งแบบนี้ประจำ
" เธอนี่นะ เรื่องเยอะมาก " เขาพูดตอนที่ฉันก้าวเท้าเพื่อจะไปหาที่นั่ง หูฉันกลับได้ยิน
❤️***********❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- Writer
