เมื่อดอกรักบาน

ตอนที่ 9 แย่ง

Episode 9 แย่ง

หลังจากสอบภาคปลายเสร็จ ผมก็รับงานเต็มวันได้ เพราะโรงเรียนได้ปิดเทอมแล้ว และกว่ามหาวิทยาลัยจะเปิดอีกก็อีกนาน ผมได้หาเงินเต็มที่สักที

ตอนนี้ผลสอบออกมาแล้วนะ และผมก็สอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งด้วย ผมดีใจมากๆ ลิลลี่มาแสดงความยินดีด้วยการพาผมไปเลี้ยงข้าว ซึ่งผมคิดว่ามันไม่ควรที่ให้ผู้หญิงเลี้ยง ผมเลยเลี้ยงเองแต่ร้านที่ลิลลี่เลือกมันแพงและหรูมาก ทำเอาผมหมดตัวไปเลย แต่ผมก็ไม่ได้เอ่ยอะไรให้เธอฟังเพื่อความสุขของเธอ ไม่เป็นไรหรอก เงินนะไม่ตายก็หาใหม่ได้

หลังจากปิดเทอมมาสักหนึ่งเดือน ลิลลี่ทำตัวแปลกอีกแล้ว ผมเริ่มจับสังเกตุ เพราะระแวงด้วยแหละ

ทุกครั้งที่ผมกลับจากร้านอาหารตอนค่ำเฉพาะวันที่ผมทำงานที่ร้านอาหารวันศุกร์นะ ก็มักจะเห็นรถของลิลลี่ออกจากบ้านผม พอโทรไปถาม เธอก็บอกว่ามารอผม แต่ผมไม่กลับสักทีเธอเลยกลับไป แปลกแหะ แค่เธอรู้ว่าผมกลับมาก็น่าจะวนรถกลับมาหาไม่ใช่เหรอ?

ระหว่างที่ผมกำลังเดินผ่านห้องน้องชาย หูกลับได้ยินอะไรบางอย่างจึงต้องเอาไปแนบชิดประตู

( " ครับ วันนี้พี่ลี่สุดยอดมากเลย " )

เสียงพงศ์ดังแว่วๆ แต่ผมได้ยินชัดนะ ลี่ ใช่ลิลลี่หรือเปล่า

( " อ๋อๆ ไอ้พี่พีทนั่นเหรอ ช่างหัวแม่ง " )

เอ่ยถึงชื่อผมด้วย ระ...หรือว่าคนในสายจะเป็น ละ...ลิลลี่จริงๆ

แกร๊ก~

เสียงจับลูกปิดประตูดังขึ้น ผมเดินเข้ามาอย่างเดือดพล่าน แย่งโทรศัพท์ที่ไอ้พงศ์กำลังคุยมาทันทีโดยมันไม่ทันตั้งตัวแล้วเอามาแนบหู

( " ลี่ง่วงแล้วงะ เมื่อกี้พงศ์เล่นสะเพลีย งั้นขอตัวนอนก่อนนะคะที่รัก " )

น้ำเสียงที่ลี่คุยกับไอ้พงศ์มันช่างหวานเสียเหลือเกิน

" พี่พีท! "

น้ำเสียงของไอ้พงศ์เอ่ยขึ้นอย่างตกใจ มองหน้าผม แต่ผมกลับกำโทรศัพท์มันแน่นเมื่อปลายสายพูดจบ

( " ลิลลี่ ใช่เธอใช่ไหม ทำไมเธอถึงทำกับเราได้ลงคอ... ห้ะ " )

คำหลังผมเหลือทนเลยตะคอกไป แต่ปลายเสียงเงียบมาก พอผมดูเธอวางสายไปแล้ว เหอะ!

" ขอโทษด้วยนะพี่ พอดีผมเด็ด หึหึ "

จากที่มันทำสีหน้าตกใจ กลายเป็นกวนส้นมาก พร้อมยกยิ้มที่มุมปาก

" พงศ์ นายจะขอจะเอาอะไรพี่ไม่เคยว่า แต่อย่ามายุ่งกับคนรักของพี่ได้ไหม " ผมพูดอย่างคนใจเย็น

" หึ เสียใจด้วยนะพี่ พี่ลิลลี่เขาเลือกผม " พงศ์พูดจบก็เดินชนไหล่ผมเพื่อจะออกจากห้อง แต่ผมเริ่มทนไม่ไหว กระชากแขนของมันให้ตัวมันหันมา แล้วต่อยที่ใบหน้าทันที

" โอ้ย แม่ แม่ พี่พีทต่อยพงศ์ แม่ๆ " ไอ้พงศ์ร้องเสียงดังเพื่อฟ้องแม่

และแม่ก็วิ่งพรวดพลาดเข้ามาตบหน้าผมหนึ่งฉาด

' เพี๊ยะ! '

" นี่สำหรับที่แกต่อยลูกชายฉัน! "

" แล้วผมไม่ใช่ลูกแม่เหรอ? " ผมสะอึกนะที่แม่พูดแบบนั้น

" หึ ฉันจะบอกให้ก็ได้ แกมันเป็นลูกติดพ่อแกกับนังจินต่างหาก " สิ้นเสียงของแม่ เหมือนโลกจะหยุดหมุน

ผมนิ่งอึ้งไปเลย คงเป็นแบบนั้นจริงๆสินะ เพราะแม่แทบไม่ชอบผมเลยด้วยซ้ำ ตลอดที่ผ่านมา ผมเชื่อมาตลอดว่าแม่ปู แม่คนนี้คือแม่แท้ๆของผม

หลังจากนั้นผมก็เก็บตัวเงียบในห้อง มันเจ็บจนบรรยายไม่ถูก แฟนหักหลังมีอะไรกับน้องชายไม่พอ ดันมารู้ว่าแท้จริงแม่ของเราไม่ใช่คนนี้อีก

' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '

เสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ผมก็ยังคงนอนท่าเดิมยังไม่อยากพบใครตอนนี้

" พีทเปิดประตูให้พ่อหน่อย "

เสียงพ่อดังขึ้น ทำให้ผมรีบลุก เพราะผมอยากรู้ความจริงด้วย มีแค่พ่อที่สามารถบอกผมได้

แกรก ~

ผมเปิดประตูให้พ่อเข้ามา ท่านมาถึงนั่งบนเตียงแล้วมองหน้าผมที่ยืนจ้องหน้าท่านอยู่ก่อนแล้ว

" ลูกคงรู้ความจริงแล้วสินะ " พ่อเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ

" ครับ แม่ผมเป็นใครเหรอ ? "

" แม่ของลูกได้จากไปเมื่อสี่ปีที่แล้ว ด้วยโรคร้าย "

" แล้วก่อนหน้านั้น ทำไมพ่อไม่บอกผมล่ะ พ่อไม่อยากให้ผมเจอแม่ที่แท้จริงของผมบ้างเหรอ? แม่แต่ครุฃั้งสุดท้ยก็เถอะ พ่อใจร้ายมาก "

" พ่อไม่คิดว่าแม่ปูจะพูดเรื่องนี้นะสิ อุตสาห์เป็นความลับมาตั้งนาน "

" หึหึ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไม แม่ปูถึงทำเหมือนรังเกียจผมตลอด แถมพ่อก็ไม่เคยอยู่บ้าน ไม่เคยเลยสักครั้งที่ผมจะได้รับความอบอุ่นจากครอบครัว "

" พีท ใจเย็นๆลูก ที่พ่อไม่ออกหน้าเพราะพ่อไม่อยากให้ลูกลำบาก ไม่อยากให้แม่ปูมองลูกไม่ได้ แต่ที่ผ่านมาพ่อก็พยายามทำทุกอย่างให้ลูกนะ พงศ์ได้อะไร พ่อก็เก็บเงินออมไว้ให้พีทในธนาคารตลอด แต่พ่อไม่เคยบอกแม่ปูเเค่นั้น "

" พ่อรักผมไหม "

" รักสิ รักมากด้วย แกก็เป็นลูกของพ่อคนหนึ่งนะ "

" ครับ งั้นผมขอไปเช่าหอพักข้างนอกได้ไหม "

" พีทใจเย็นๆลูก ค่อยๆคิด อย่าวู่วาม ไม่มีใครไล่พีทออกจากบ้านได้หรอก " พ่อพยายามเกลี่ยกล่อม

" ผมแค่อยากอยู่แบบอิสระแค่นั้น ไหนๆผมก็ต้องเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว คงไม่ไปกลับหรอกนะ ผมขอเถอะ ผมจะขอพ่อแค่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย "

" ไม่ พีทอย่าพูดเหมือนเป็นลางสิลูก ถึงยังไงที่นี้ก็คือบ้านของพีท อย่าลืมกลับมาบ้านบ้างนะ พ่อจะรอพีท "

" พ่ออนุญาตแล้วใช่ไหมครับ "

" อืม จริงๆพ่อไม่ค่อยมีเวลามาดูแลพีท พ่อไม่อยากบังคับพีทแล้ว อยากให้พีทมีความสุขกับสิ่งที่พีททำ ในเมื่อพีทขอ พ่อก็รับปาก อะนี่สมุดบัญชีถึงเงินจะไม่มากก็เถอะ เอาไว้ใช้นะ " พ่อยื่นสมุดบัญชีให้ผม ข้างในมีเงินหลายแสน นี่เหรอที่พ่อบอกไม่กี่บาท แต่ท่านคงอยากเติมเต็มกับสิ่งที่ขาดไปให้ผมมั้ง

หลังจากที่โรงเรียนปิดเทอม ใจฉันคนนี้ก็แห้งเฉาทันที เพราะคิดถึงผู้ชายคนหนึ่ง แต่ไม่รู้เขาจะมีแอบคิดถึงฉันสักนิดไหมนะ

ฉันสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองหลวง ใจหนึ่งอยากไปเพราะคนที่เรียนที่นั้นอะ ได้ทำงานดีๆทั้งนั้น แต่อีกใจกลับไม่อยากไปเพราะมีคนที่นี่ให้ห่วงอยู่ ถึงฉันจะไม่ใช่แฟน แต่ฉันก็ไม่อยากจากเขาไปไหน แค่ได้มองฉันก็อุ่นใจแล้ว

วันนี้ไปหาเช่าหนังสือมาอ่านดีกว่า เวลามันเยอะ ไม่มีอะไรทำอะ โครตน่าเบื่อ

" ยัยขวัญไปช่วยน้องแกทำขนมบ้างสิ " เสียงพ่อเลี้ยงของฉันดังขึ้น

" ขวัญไม่ว่างอะ นี่จะออกไปธุระสักหน่อย "

" ไปหาผู้ชายสิไม่ว่า " นี่แหละคำพูดคำจาของผู้เป็นพ่อที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เล็กแต่ไม่ใช่พ่อบังเกิดเกล้า เขาจะมีเรื่องชวนทะเลาะประจำ เพียงเพราะอยากให้ลูกสาวของตัวเองได้ดี

ครอบครัวฉันอาศัยกันอยู่สี่คน มีพ่อเลี้ยง แม่ น้องสาวและฉัน แต่ฉันก็มีพี่ชายนะ ซึ่งตอนนี้พี่เขาไปรับใช้ชาตินะ เป็นทหารเกณฑ์ ฉันกับพี่เข้ม พ่อแม่เดียวกัน แต่ฉันกับยัยข้าวนั้นแค่แม่เดียวกัน พ่อฉันนะเสียไปนานแล้ว

❤️***********❤️

นามปากกาม่านฟ้า