15.อยากอยู่ใกล้

1116 Words
@บ้านวาณิชกิจไพบูลย์ พสุธาจอดรถและรีบช่วยถือกระเป๋าเป้ใบใหญ่รวมถึงของกินที่ซื้อมาฝากน้องสาวลงจากรถอย่างแข็งขันโดยมีคนตัวเล็กช่วยยกนี่ยกนั่นเป็นพัลวัน ทางด้านธิดารัตน์ที่แอบยืนมองหลังม่านอย่างลุ้น ๆ "ว่าแล้วก็เหมาะสมกันดีนะนี่ หรือว่าเราจะได้หลานสะใภ้เร็ว ๆ นี้ อิ๊อิ๊" ธิดารัตน์เผลอพึมพำออกมาจริง โดยไม่รู้ตัวเลยว่าสามีแอบมายืนซ้อนหลังอยู่นานเท่าไรแล้ว "บ่นอะไร หมวยเล็ก ยุ่งเรื่องชาวบ้านอีกละซิ" เขตแดนพูดหยอกภรรยาอย่างนึกเอ็นดู "เอ้า เฮียนิ่มาก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย" ธิดารัตน์มองแรงใส่สามี "มานั่งดี ๆ ให้เด็กมันนับถือ เดี๋ยวเด็กมันรู้หมดว่าเราคอยสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเค้า มานี่.." "เออ จริง ปะ ไปเฮีย ถอยไปซิ ไปนั่งนู่น" ว่าแล้วคุณน้าคนสวยก็ชี้ชวนสามีให้ไปนั่งที่โซฟาอย่างสงวนท่าทีพอหนุ่มสาวเดินเข้ามาในบ้านก็ทำทีรีบทักทายอย่างตื่นเต้นคล้ายว่าเพิ่งจะหันมาเจอพอดี "เป็นไงมาไงถึงมาด้วยกันได้ล่ะพ่อพสุ น้องใบเตยลูก มะ มา มา เข้ามา" "สวัสดีครับน้าธิดา น้าเขต ยัยหมวยน้อยไม่ว่างเลยวานให้ผมไปรับน้องที่ ม.ให้มารอที่บ้านน่ะครับ พรุ่งนี้ให้ต้นข้าวมารับที่นี่เอา ไม่อยากให้นอนอยู่ที่หอ น่าห่วงออกครับผู้หญิงคนเดียว อ่อ..ผมมีผลไม้แล้วก็ของกินมาด้วยนะครับอยู่หลังรถเยอะเลย" พสุธารายงานน้าสาว ส่วนมือก็กระชับที่กระเป๋าเป้สีฟ้าลายการณ์ตูณน่ารักแน่น ซึ่งก็เดาไม่ยากว่าเป็นของใคร ส่วนในมือคนตัวเล็กมีหนังสือสองสามเล่มและแท็บเล็ตเท่านั้น "อ้อ ไม่ต้องห่วงจ้า เดี๋ยวน้าให้เด็กมาช่วยยก ไปเถอะรีบเอาของไปเก็บแล้วลงมาช่วยน้าทำกับข้าวรอยัยหมวยน้อยกัน ไลน์มาสั่งเมนูน้ายาวเลย" คุณนายธิดารัตน์รับมุขอย่างรู้กันกับหลานชาย "หึหึ ครับ เดี๋ยวผมเอาของไปส่งน้องที่ห้องก่อน" "ไม่เป็นไรค่ะ พี่พสุช่วยหม่าม๊าทำกับข้าวเถอะ เดี๋ยวหนูถือไปเอง เอาเป้มาค่ะ" "ให้พี่เค้าถือไปส่งน่ะดีแล้ว ดูท่าทางหนักนะนั่น" "ปะ เดินไปด้วยกันนี่แหละ..หมับ.." พสุธาพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับจูงมือคนตัวเล็กแบบเนียน ๆ และกึ่งบังคับให้เดินตามไป ส่วนคนตัวเล็กทำท่าฝืนแต่ดูเหมือนยิ่งฝืนคนตัวโตยิ่งกระชับมือแน่นกว่าเดิมจนไม่สามารถต้านแรงคนตัวโตได้จึงจำใจเดินตามไป อีกด้าน "อิ๊อิ๊ ท่าจะได้หลานสะใภ้ก็คราวนี้แหละเรา ถูกใจน้าซ๊ะด้วย.....รู้ใจจริง ๆ ไอ้หลานคนนี้ ไม่เสียแรงที่หอบกระเตงช่วยพี่กันเลี้ยงมาซ๊ะเหนื่อยเหงื่อหยดติ๋ง ๆ เลยแหละ" ธิดานึกย้อนไปถึงพสุธายังเป็นเด็กแบเบาะแล้วพี่สาวและพี่เขยของเธอก็กำลังสร้างเนื้อสร้างตัว ขยายฟาร์มรวมถึงกิจการอื่น เธอจึงอาสาเลี้ยงหลานชายเองอย่างเต็มใจทำให้พสุธารักและเคารพเธอมากรองจากบิดามารดา แต่น่าจะสนิทสนมมากกว่าบิดามารดาเสียอีกเพราะวัยที่ห่างกันเพียงสิบห้าปีเท่านั้น "แน่ะ หมวยเล็ก เผื่อความผิดหวังไว้บ้างก็ดีน๊า" เขตแดนแกล้งพูดแหย่ภรรยา "นี่ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็เงียบไปเลยค่ะเฮีย นู่น...สวนกล้วยไม้นู่น..เลยไป๊ ขัดดีจริง ๆ เลย" "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไปก็ได้ แล้วอย่าเรียกหาน๊ะ" เขตแดนแกล้งแหย่ไม่เลิก "ค่า ไม่เรียกค่า กับข้าวเสร็จจะให้ยัยหมวยน้อยไปเรียกค่า" อีกด้าน @ห้องนอนน้องสาว พสุธาวางกระเป๋าคนตัวเล็กบนโต๊ะอ่านหนังสือประจำตัวของสาวเจ้าซึ่งนุชธิดาได้หามาวางไว้เพื่อให้เพื่อนสนิทโดยเฉพาะและมีรูปสาวเจ้าวางตั้งอยู่ "ขอบคุณค่ะ" ใบเตยวางของในมือบนโต๊ะอ่านหน้งสือตัวเดียวกันแล้วยกมือกระพุ่มไหว้คนพี่อย่างรู้มารยาท "อืม...จะทำอะไรก็ทำเถอะ เดี๋ยวพี่จะลงไปช่วยน้าธิดาทำกับข้าว อยากกินอะไรล่ะเรา?" "อะไรก็ได้ค่ะ แต่อยากกินน้ำพริกปลาทูกับผักสดแล้วก็ไข่เจียว" "แกงจืดใส่เต้าหู้ไข่ ไม่หมูสับ ไม่กระเทียมด้วยมั๊ย?" คนพี่พูดพร้อมกับลูบผมคนตัวเล็กแบบเนียน ๆ "แฮร่ ได้ก็ดีค่ะ" "อืม เดี๋ยวทำให้ ถ้าอยากกินอะไรรองท้องก็ตามมานะ มีผลไม้ที่คุณแม่พี่ปอกมาให้เราโดยเฉพาะด้วยนะ อย่าลืมกินด้วยล่ะ" "ค่า เดี๋ยวจัดของก่อน เดี๋ยวตามไปค่า" คนตัวเล็กบอกเสียงใส สักพักคนตัวเล็กจัดของเสร็จก็ตามคนพี่ลงมา "ลงมาแล้วเหรอ พอดีติดธุระที่ที่ฝึกงานนิดหน่อยเลยไม่ได้ไปรับด้วยตัวเองน่ะ" เป็นเสียงนุชธิดาที่ดังออกมาจากห้องนั่งเล่นแต่ความจริงไม่มีธุรอะไรหรอก คำสั่งพี่ชายทั้งนั้น "อ้าวแล้วทำธุระเสร็จแล้วเหรอ ไวจัง" ใบเตยถามอย่างซื่อ ๆ "เสร็จแล้วซิ มะมากินส้มโอ ป้ากันแกะมาให้ หวานกรอบอร่อยมาก ชมพู่ก็มี หวานกรอบมากเลยแก" นุชธิดาเบี่ยงเบนประเด็น พร้อมกับกวักมือหวอย ๆ เรียกเพื่อนรักเพราะเธอชิมแล้วมันอร่อยมากจริง ๆ "เหรอ มีส้มโอด้วยเหรอ ไหน" ใบเตยยิ้มสดใสรีบเดินมาที่ห้องนั่งเล่นตามคำเชิญชวนของเพื่อนรัก ทำเอาคนที่ง่วนกับการช่วยน้าสาวทำกับข้าวในครัวยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข "อะแฮ่ม...อีกสองปีก็จบแล้ว อดทนเอาหน่อย....ถึงตอนฝึกงานก็ให้น้องไปฝึกที่นั่นซิ แล้วน้ากับยัยหมวยน้อยจะช่วยออกโรงให้เอง" ผู้เป็นน้าเอ่ยอย่างให้กำลังใจและพร้อมสนับสนุนอย่างสุด ๆ "ขอบคุณครับน้าธิดา" "อืม..เร่งมือเข้าเถอะเดี๋ยวก็มีคนโมโหหิวอีกหรอก" "หึหึ คงไม่แล้วครับ ถ้าหมายถึงสองคนนั้นมีผลไม้อุดปากแล้วครับ ถ้าหมายถึงคนที่ถูกไล่ไปประจำที่สวนกล้วยไม้ก็ไม่แน่" พสุธาทิ้งบอมเล็ก ๆ ใส่น้าสาวทำเอาคู่สนทนาถึงกับส่งค้อนวงเล็กให้
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD