"คุณย่าขา หนูมาหา หนูคิดถึง" คนตัวเล็กร้องเรียกผู้เป็นย่าปนสะอื้น
ทางด้านคุณนายปานใจเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยรีบหยิบไม้เท้าเพื่อประคองตัวเองออกมาจากห้องนอนทันที แก่ก แก่ก แก่ก
"ยัยหนูใบเตยใช่มั๊ยลูก ..ยัยหนูจริง ๆ ด้วย มะ มาหาย่ามา..ให้ย่ากอดหน่อย" คุณนายปานใจเปรยกับศรีสะใภ้แล้วรีบหยิบไม้เท้าเพื่อพยุงตัวเองออกมาจากห้องนอนเดินมาตามทิศทางของเสียง
ส่วนคนที่บ่นคิดถึงย่ารีบสับเท้าเข้าหาผู้เป็นย่าอย่างว่าง่ายด้วยความโหยหา
"คุณย่า หนูคิดถึง คิดถึงแม่คิดถึงพ่อปกป้องด้วย" คนตัวเล็กพูดไปเช็ดน้ำตาไปอยู่ในอ้อมกอดผู้เป็นย่า
"ไปไงมาไงกันละนี่ยัยหนู พรุ่งนี้เราต้องฝึกงานมิใช่รึ๊แล้วเข้ากรุงเทพฯ ทำไมกัน" คุณนายปานใจไถ่ถามหลานสาวด้วยความห่วงใย
"นั่นซิลูก เดินทางมืดค่ำแม่ไม่อยากให้กลับคืนนี้เลย นอนนี่สักคืนเป็นไง นะคะคุณพสุ ขับรถกลางคืนอันตรายแม่เป็นห่วง" ดวงดาวถึงกับขอร้องคนที่พามาให้ค้างคืนที่นี่โ
