เพียงพีรดา

6.ส่งสายสืบแอบติดตาม

ทางด้านสาวสาวสาว

หลังจากวันหยุดผ่านพ้นไป สามสาวกลับมาเรียนตามปกติชีวิตวนหรูบราบเรียบเรื่อยไป แต่สำหรับใบเตยน้องนุชสุดท้องของกลุ่มนอกจากจะมุมานะกับการเรียนแล้วยังหารายได้ทุกทางที่จะช่วยเพิ่มเงินในกระเป๋า อาทิเช่นรีวิสินค้าเพ็ทช็อป จำพวกอาหาร ขนม หมา แมว นก และแอบไปรับเวรพี่ ๆ ที่คลินิกนอก (ในกรณีที่คุยกันได้) เป็นการเพิ่มพูนประสบการณ์และสร้างรายได้อีกทาง (แต่อย่างหลังแอบทำ ไม่บอกใครเพราะพี่ชายไม่ปลื้ม มีเพียงเพื่อนร่วมคลาสบางคนเท่านั้นที่รู้กันดี)

ตู้ด......สายเรียกเข้าพี่สายฟ้า

ใบเตย: ค่าพี่สายฟ้ามีอะไรให้ใบเตยคนนี้ช่วยเหลือคะ

สายฟ้า: คุณน้องขาพี่มีขนมหมาตัวใหม่ให้น้องเตยเอาไปรีวิวให้หน่อยค่า ขอเป็นหมาโตนะคะ

ใบเตย: ได้เลยค่า ให้น้องไปรับของกลางเอง หรือว่าคุณพี่จะนำของกลางมาให้คุณน้องคร๊า

สายฟ้า: ว๊าย...ได้ไงค๊า คุณพี่ต้องเอาไปส่งซี ไม่รบกวนเวลาเข้าคลาสเรียนของคุณน้องหรอกคร่า บาปกรรม

ใบเตย: อุ๊ย ขอบพระคุณคุณพี่สายฟ้ามากเลยค่า ถึงแล้วรบกวนไลน์บอกน้องด้วยนะคร๊า น้องจะออกไปรับคร่า

สายฟ้า: ได๊คร่า สวัสดีคร่า บาย....

ใบเตย: สวัสดีค่า บายค่า

เวลาพักกลางวัน

"เอ๊ะ นั่น ยัยเตยไปไหนน่ะ ดูรีบร้อนพิกล" ต้องตาที่หันมาเจอพอดีจึงกระซิบบอกน้องนุชเพื่อนรัก

"นั่นซิ ตามมันไปดีมั๊ยแกร" นุชธิดาขอความเห็นเพื่อนสาว

"ช้าอยู่ไย รีบตามมันไปซิ..เร็ว" ว่าแล้วสองสาวก็กึ่งวิ่งกึ่งย่องตามน้องเล็กของกลุ่มไป

------------------------------------

อีกด้าน

ใบเตย: สวัสดีค่ะพี่สายฟ้า เกรงใจจัง

สายฟ้า: ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณน้อง พี่ผ่านมาพอดี ว่าแต่ไม่รบกวนเวลาเรียนของคุณน้องนะคะ คุณพี่เกรงใจ๊เกรงใจ

ใบเตย: ไม่หรอกค่ะ ยินดีค่ะ

สายฟ้า: ดีเลย อะนี่ค่ะสินค้า

ใบเตย: มีวางตามท้องตลาดรึยังคะ

สายฟ้า: ยังไม่ทั่วหรอกค่ะคุณน้อง มีที่คลินิก แล้วก็เพ็ทช็อปน่ะค่ะ ถ้าบูมก็น่าจะมีวางตามท้องตลาดทั่วไปแหละคะ ฝากคุณน้องช่วยรีวิวด้วยนะคะ อะนี่ค่าขนมเล็ก ๆ น้อย ๆ จ้า

ใบเตย: ขอบพระคุณค่า เดี๋ยวหนูจะช่วยรีวิวให้สุดฤทธิ์เลยค่ะ

สายฟ้า: น่ารักที่สุด พี่ไปก่อนนะคะ พอดีนัดอีกเจ้านึงไว้ บาย ตั้งใจเรียนนะคร๊าว่าที่สัตวแพทย์หญิงของพี่

ใบเตย: คิ๊กคิ๊ก ค่า สวัสดีค่าพี่สายฟ้า ขับรถดีดีน๊ะค๊า

หลังจัดการธุระเสร็จสรรพใบเตยจึงเดินกลับเข้ามาที่ตึกเพื่อเตรียมเข้าเรียนคลาสต่อไป บังเอิญเห็นเพื่อนสาวทั้งสองจึงเรียกทัก

"เอ้า พวกแกมาทำอะไรกัน ไม่มีเรียนรึไง" ใบเตยเรียกทักเพื่อนสาวทั้งสองที่ทำท่าจะเดินหลีกไปแต่อีกคนเห็นเสียก่อน

"แฮ่ ๆ พอดี ไม่มีเรียนแล้ว ก็แวะมาดูแกสักหน่อย รอกลับพร้อมแกไง" นุชธิดาแก้ตัวไปน้ำใส ๆ

"เหรอ รอไปก่อนนะ มีเรียนอีกหนึ่งชั่วโมงก็เสร็จล๊ะ เดี๋ยวไปหาคุณต้องรักกันน๊ะ" ใบเตยพูดพร้อมกับชูสินค้าผลิตภัณฑ์อาหารสำหรับสุนัข

"อ่ะห๊ะ อีกแล้วเหรอ กว่าจะถึงก็เย็นน๊ะ แสงจะพอเหรอ?" เป็นต้องตาที่ประท้วงขึ้น เพราะคุณต้องรักออกจะอวบอ้วนเกินไปแล้วเพราะรับรีวิวสินค้าชุกเหลือเกิน

"เหรอ งั้นไว้วันหลังก็ได้"

"โอเค เดี๋ยวฉันเตรียมควบคุมอาหารคุณต้องรักไว้เลย เวลารีวิวสินค้าของแกจะได้กินเอ้ากินเอา" ต้องตาช่วยเพื่อนสุด ๆ

"เออ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั๊ย ยังไงสินค้าที่เจ้สายฟ้าแกเอามาให้รีวิวแต่ละครั้ง คุณต้องรักก็กินไม่เหลือสักครั้งเลย" ใบเตยแย้งกลั้วหัวเราะ

"จริง รีวิวจนอ้วนปั่กแล้ว" เป็นนุชธิดาที่เห็นด้วยอย่างมาก เพราะเธอเองที่เป็นผู้นำสินค้ามาให้คุณนายต้องรักชิมเองกับมือ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สามสาวหัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย

"นี่ฝากถามเจ้แกหน่อยดิ ว่ามีรีวิวสินค้าแมวมั๊ย ถ้ามีก็บอกฉันได้ คุณดีดี้รออยู่" นุชธิดาเสนอตัว

"อื้อ ถ้ามีฉันจะจองตัวไว้เลย"

ตัดมาที่นุชธิดา

หลังจากกลับถึงบ้านนุชธิดาแอบส่งคลิปสายสืบให้พี่ชายตัวดี

น้องนุช: ส่งคลิปวิดีโอสำเร็จ (อ่านแล้ว)

พสุธา: ดีมาก อ่ะนี่ค่าขนม แปะสลิป (อ่านแล้ว)

น้องนุช: ขอบคุณค่า ร๊ากกกก (อ่านแล้ว)

พสุธา: ปลอมมาก (อ่านแล้ว)

น้องนุช: อิโมจิแลบลิ้นปลิ้นตา (อ่านแล้ว)

ด้านใบเตยที่เดินเข้ามาพอดี

"ทำไรน่ะ" ใบเตยแกล้งแหย่เพื่อนเล่น

".!!!." นุชธิดาถึงกับสะดุ้ง รีบปิดแอพอย่างไว

"เปล๊า ก็ไถนี่นู่นนั่นไปเรื่อยแหละ" แกมีไร

"ก็ชวนคุยเฉย ๆ เห็นตั้งหน้าตั้งตาจิ้ม แล้วก็ยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียว"

"คุยกับพี่พสุ เรื่องทั่ว ๆ ไปแหละพอดีแกให้ค่าขนม"

"อ๋อ"

"นิ่ แกอยากไปฝึกงานที่ฟาร์มพี่พสุมั๊ย?"

"ไม่ดีกว่า อยากอยู่ใกล้ ๆ ที่ต้นข้าวน่ะ อีกอย่างที่ฟาร์มที่จะรับนักศึกษาได้ต้องมีสัตว์แพทย์พี่เลี้ยงด้วย"

"เหรอ" นุชธิดารีบเก็บข้อมูลแล้วส่งข้อมูลให้อีกคนทันทีเมื่อมีโอกาส

"ทำไมแกรีบถามฉันนักล่ะ เหลืออีกตั้งสี่-ห้าปีแน่ะ"

"ก็ถามไปงั้น ๆ แหละแก ประดับความรู้"

"อือ แล้วไป คิดว่าจะเปิดฟาร์มซ๊ะเอง คิ๊กคิ๊ก" ใบเตยแกล้งเย้าแล้วหัวเราะขำอย่างอารมณ์ดี

"บร๊ะ..ก็ว่าไป"

_______________________

@ฟาร์มกัลยารัตน์

"เฮ่ย ไอ้อาร์มดูนู่น นายเป็นไรว๊ะ ช่วงนี้เห็นติดแต่โทรศัพท์ งานการไม่ค่อยทำ" โจ๊กสะกิดเพื่อนรักให้ดูเจ้านาย

"ปึ่บ (เสียงหมวดปีกกว้างที่วางประเคนลงบนศีรษะของโจ๊ก) เวรแล้วมั๊ยล่ะ เจ้านายจะทำอะไรก็เรื่องของเจ้านายมั๊ย เอ็งนี่ หาเรื่องแล้วเอ็ง" เป็นโก้พนักงานรุ่นพี่ที่นับถือเดินมาได้ยินพอดีจึงประเคนรางวัลด้วยหมวกปีกกว้างไปหนึ่งที

"โห่ พี่โก้ แค่ออกความเห็นเอง ก็ดูซิ" โจ๊กยังยืนยันคำเดิม

"เออ กุก็ว่าอยางพี่โก้แหละ เรื่องของนาย กูไม่ยุ่ง เดี๋ยวจะโดน พูดแล้วยังเสียวไม่หายเวลานายดุขึ้นมา" อาร์มออกความเห็น

"แต่กุว่านายมีความรักว่ะ สายตากุไม่พลาด" โจ๊กยังไม่เลิก

"แต่กุว่ามึงพลาดว่ะ" เป็นอาร์มที่พูดขึ้นพร้อมกับบุ้ยใบ้ปากไปทางที่อีกคนเดินเข้ามา

"ไหน ใครเห็นอะไร ใคร มารายงานฉันเดี๋ยวนี้" เป็นคุณนายกัลยารัตน์ที่เข้ามาได้ยินพอดี

"คะ คือ ผมเห็นเจ้านายติดแต่โทรศัพท์คร้าบ ก็..เลย" โจ๊กพูดค้างไว้แค่นั้น

"ถึงกับติดอ่างเลยเหรอ ตะกี๋พูดซ๊ะคล่องปรื๋อ" คุณนายกัลยารัตน์ตลบหลัง

"คือ ผะ ผมคิดว่านายน้อยน่าจะมีความรักครับ" โจ๊กพูดมันออกมาจนได้

"อืม ดี ไหน ๆ ก็ช่างสังเกตสังกา ก็ตามดูเลยแล้วกัน ว่าลูกพี่ของแกเป็นอะไร กำลังทำอะไรกันแน่ แล้วมารายงานนายแม่ เข้าใจมั๊ย? พวกแกด้วย"

"เข้าใจแล้วครับ" ทั้งสามขานรับพร้อมกัน

"หึหึ ดีมาก"