ภูผาเดินมาทรุดนั่งบนเตียงนอนหลังจากกลับจากโรงพยาบาล ดวงตาคู่คมทอดมองคนข้างๆ ที่กำลังจัดของอย่างขมักเขม้น
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกับคนที่เขาเคยเห็น เธอดูน่ารักน่าทะนุถนอม แต่งหน้าน้อยนิดแต่ชวนมองจนเขาไม่อาจจะละสายตาได้
"ปิ่นมุกเหรอ"
เสียงพึมพำลอยแว่วเข้าสู่โสตประสาทของร่างเล็กที่กำลังนั่งจัดโต๊ะเครื่องแป้ง ใบหน้าหวานหันมองร่างสูงบนเตียงก็เห็นเขานั่งมองเธออยู่
หากไม่ติดว่าชายหนุ่มตามองไม่เห็น ปิ่นมุกคงเข้าใจว่าพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ส้มจ้องเธออยู่ไม่วางตาเป็นแน่
"คุณเรียกชื่อฉันเหรอ"
"เธอคือคนที่แม่ฉันไปทาบทามเหรอ"
ภูผาหรี่ตามองคนที่นั่งนิ่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อย
"ไม่ใช่หรอก"
"อ้าว แล้วใครล่ะ"
"พี่สาวฉัน"
"แล้วทำไมอยู่ๆ เป็นเธอมาแต่งแทนพี่สาว"
"คุณคงอยากจะแต่งกับพี่ป่านมากกว่าใช่ไหม"
"ฉันพูดเมื่อไหร่ว่าอยากแต่งกับพี่เธอ"
ชายหนุ่มรีบปฏิเสธทันควัน เ
