บท17เหนือภูผา

1283 Words

เสียงกรีดร้องตกใจของผู้เป็นแม่อย่างคุณนายใหญ่เมื่อเห็นสวนดอกกุหลาบแสนรักข้างบ้านถูกไฟเผาจนมอดไหม้ ก่อนที่มันจะลามขึ้นมาบนบ้านแต่ถูกบอดี้การ์ดวิ่งเอาน้ำมาราดกันจ้าละหวั่น "ถ้าไม่ยอมให้ผมเข้าไปอีก จะเผามันทั้งบ้านนี้แหละ!" "แก ไอ้ลูกอกกตัญญู นิสัยเหมือนพ่อแกไม่มีผิด" "อ้าว วกมาหาผมอีกแล้วที่รัก" "เลือกเอานะครับคุณหญิงมลทิพย์ว่าจะยอมให้ลูกชายเข้าบ้านดีๆ หรือเห็นบ้านไฟไหม้ทั้งหลัง" ภูผาฉีกยิ้มกว้างเมื่อเหล่าบอดี้การ์ดหลีกทางให้ เขารีบวิ่งเข้าไปในบ้านก็เห็นร่างเล็กนั่งสำลักควันอยู่บนโซฟา จมูกและดวงตากลมโตแดงก่ำจนน่าสงสาร "เป็นยังไงบ้างปิ่น" พ่อเลี้ยงหนุ่มรีบเข้าไปดูหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง เขาสำรวจแผลของเธออย่างละเอียดอีกครั้งเมื่อไม่เห็นความผิดปกติก็รีบดึงร่างน้อยมากอดอย่างแสนคิดถึง "ปล่อยเลย แค่ก แค่ก!" "ไปข้างนอกเถอะ ปิ่นสำลักควันใหญ่แล้ว" ภูผารีบอุ้มคนตัวเล็กออกมาข้างนอก ผ่านสายตาอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD