"ดูถูกลูกชายเกินไปแล้วครับคุณหญิงมลทิพย์ ท่ายากผมเยอะจะบอกไว้ให้"
"..."
"เตรียมเงินรับขวัญหลานได้เลยครับ"
"งั้นแม่ขอคุยกับหนูปิ่นหน่อย"
พ่อเลี้ยงหนุ่มรีบเปิดประตูอย่างไวเมื่อเห็นแม่ตัวเองใจอ่อน ร่างเล็กที่ยืนเกาะขอบประตูอยู่ข้างในส่งสายตากรุ่นโกรธมาให้จนต้องหลบหน้าหนี
"ไปกันเถอะหนูปิ่น"
"อ้าวแม่!"
"แกคิดว่าแม่จะเชื่อไอ้ลูกไม้ตื้นๆ อย่างนั้นเหรอ"
"แม่ใจร้ายเกินไปแล้วนะ นี้ลูกชายแม่นะ"
"แล้วแกเคยเห็นฉันเป็นแม่ไหม มีอะไรแกก็เอาแต่บอกพ่อแก มองข้ามแม่ตลอด"
"อ้าว วกมากูอีกจนได้"
พ่อเลี้ยงพงษ์พัฒน์ร้อนๆ หนาวๆ ไม่หยุดเมื่อโดนไปเกี่ยวโยงกับไอ้ลูกชายตัวดี เมียสุดที่รักก็ดุอย่างกับอะไรดี
"โธ่ น้อยใจผมก็ไม่ควรพาปิ่นไปที่อื่นนิ"
"แม่ไม่ได้พา แต่หนูปิ่นไม่อยากอยู่ที่นี่ จริงไหมหนูปิ่น"
"จริงค่ะ ปิ่นอยากไปกับคุณแม่"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ เขามองร่างน้อยเดินออกไปด้วยความร
