"ไม่ต้อง! กูทำเอง"
ภูผาผลักลูกน้องคนสนิทที่ยืนทำหน้าโง่ๆ อยู่ตรงหน้าให้ออกห่าง มือหนาติดกระดุมเสื้อด้วยความหงุดหงิด
ขวางหูขวางตากูชะมัดเลย!
"มองเห็นแล้วทำไมไม่บอกนายหญิงล่ะครับ"
มืดเอ่ยถามอย่างสงสัย ในตอนนี้คงมีแค่เขาที่รู้ว่าพ่อเลี้ยงไร่ส้มเริ่มกลับมามองเห็นแล้ว เพราะวันนี้นายหญิงยังคงลงไปตามให้เขาขึ้นมาช่วยแต่งตัวอยู่อีก
"กูจะสืบเรื่องอุบัติเหตุ ให้คนเข้าใจว่าตาบอดดีแล้วแหละ"
"ไม่ใช่ว่าใช้ความตาบอดเพื่อหาทางใกล้ชิดเมียเหรอครับพ่อเลี้ยง"
"มึงอยากกินตีนกูมากใช่ไหม!"
ชายผิวเข้มอย่างมืดรีบถอยห่างอย่างไว หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่กลัว แต่ตอนนี้เจ้านายหนุ่มกลับมามองเห็นแล้ว โดนกระทืบขี้เล็ดแน่
"ล้อเล่นครับพ่อเลี้ยง ใจเย็นนะครับๆ"
"วันหลังถ้าปิ่นลงไปตามก็รีบปฏิเสธ อย่าให้กูเห็นว่าเสนอหน้าขึ้นมาอีกนะ!"
"เห็นไหม! หาทางเข้าใกล้เมียจริงๆ ด้วย"
ภูผาใช้ตีนถีบไอ้ลูกน้องคนสนิทไปเต็มแรง เมื่อม
