"ปิ่นอยู่ไหน ทำไมนั่งเงียบ"
ปิ่นมุกกอดอกจ้องร่างสูงที่นั่งควานมือหาร่างเธอด้วยความไม่สบอารมณ์ มีอย่างที่ไหนไปถามเจ้าอาวาสแบบนั้นกลางลานโรงธรรมในวัด แถมยังถามชื่อลูกมาอีก จนคนงานในไร่เอาแต่มองเธอมาแปลกๆ ไม่หยุด
"ปิ่นอย่าเงียบสิ"
ภูผามองร่างเล็กที่นั่งเงียบมาตลอดทาง ตั้งแต่ออกจากวัด แถมยังหนีเขาด้วยการขยับตัวไปนั่งชิดบานประตูรถอีกฝั่งจนแทบจะสิงประตูอยู่แล้ว ใบหน้าบึ้งตึงทำเอาชายหนุ่มแอบยกยิ้มในใจ ยิ่งโกรธยิ่งน่ารัก ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้
"จับได้แล้ว"
"ปล่อยเลย"
มือเล็กรีบผลักคนที่เข้ามาประชิดตัวเธอ แถมยังดึงไปกอดโดยไม่อายป้าหญิงหรือมืดลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่ด้านหน้าเลยสักนิด
"โกรธอะไร"
"ไปถามหลวงตาแบบนั้นได้ยังไง"
"เรื่องฤกษ์งานแต่งเหรอ"
"เรื่องลูก"
"โถ่ ยังไงก็ต้องถามอยู่ดี สู้ถามให้จบๆ ไปเลยดีกว่า"
"ถอยออกไปเลย ไม่อยากคุยด้วย"
"เป็นไอ้ภูผานี้มันลำบากจริงๆ ตาก็มองไม่เห็น จะคุยกับ
