บทที่18
ร่างสูงใหญ่ในชุดเกาะสีทองตอนที่ขี่ม้าผ่านฝูงชนรู้สึกถึงจิตสังหาร สายตานั้นจ้องมองตรงมาที่เขาห่างเพียงไม่กี่จั้งแต่จ้าวหยุ่นหลงก็ต้องรีบปัดทิ้งล่ะความสนใจไป หากคนนั้นอาหาญกล้าบุกเข้ามาเขาไม่เกรงกลัวอยู่แล้ว แต่ที่ไม่กระชากหน้ากากเจ้าของสายตานั้นเพราะจิตใจของเขากำลังพะวักพะวงกับกลุ่มควันขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ควันที่ลอยอยู่นั้นมาจากทิศทางของจวนสหายรักของตน
จ้าวหยุ่นหลงรู้สึกหวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ภายในอกแกร่งบีบรัด ตั้งแต่จำความได้เขาไม่เคยหวาดกลัวสิ่งใด แม้กระทั้งตอนที่ตัดศีรษะศัตรูทิ้งเมื่ออายุเพียงสิบหนาวแววตาของเขาก็ไม่เคยไหวติ่ง แต่ตอนนี้ภายในอกแกร่งกลับเต้นระทึก สายตาของจ้าวหยุ่นหลงจับจ้องไปที่กลุ่มควันขอให้สิ่งที่เขาหวาดกลัวไม่ได้เกิดขึ้น
ยิ่งควบม้าเข้ามาใกล้จวนตระกูลไป๋มาความหวังของจ้าวหยุ่นหลงก็พังทะลาย เพลิงไหม้จวนของไป๋อี้ผิงจริงๆ ร่างหนากระตุกอาชาให้วิ่งเร็วขึ้น แม้
