ในที่สุดเต๋อลู่หานก็รับปากเมิ่งลี่เฟย จะไม่ก้าวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคำตัดสินของเมิ่งลี่เฟยเด็ดขาด
"ท่านอ๋องรับปากข้าแล้ว เช่นนั้นต้องประกาศให้คนทั้งจวนรับรู้ บ่าวไพร่พวกนี้อวดดีนักข้าต้องใช้จ่ายไปไม่น้อยเพื่อซื้อคน ท่านอ๋องข้าเป็นถึงพระชายาทว่ากลับไม่มีอำนาจเต็มในจวนแห่งนี้ ยังสู้กระทั่งพระชายารองไม่ได้ ไม่น่าน้อยใจหรือเพคะ"
"ได้ เจ้าต้องการสิ่งใดข้าย่อมไม่ขัดขวาง ขอเพียงเจ้ายอมทำตามที่ตกลง"
เมิ่งลี่เฟยยิ้มแล้วเอ่ยว่า
"หากข้าต้องการอำนาจในส่วนที่ข้าควรได้คืนท่านอ๋องจะว่าอย่างไรเพคะ"
"อำนาจในจวนหรือ"
เต๋อลู่หานขมวดคิ้ว
"เพคะ ข้าขออำนาจคืนจากพระชายารอง เรื่องทุกเรื่องในจวนที่นางดูแล อำนาจเหล่านั้นท่านต้องมอบให้ข้า ทั้งท่านยังต้องทำหนังสือสัญญามอบอำนาจให้เรียบร้อย เพื่อเป็นหลักฐานว่าท่านจะไม่บิดพลิ้วกับข้าในอนาคต"
เต๋อลู่หานไม่เคยพบสตรีใดที่ขออำนาจจากเขาตรง ๆ เช่นนี้มาก่อน เฉียนมี่ได้อำ
