"ปล่อยนางเดี๋ยวนี้"
เมิ่งลี่เฟยได้ยินเสียงดุดันของเต๋อลู่หานดังขึ้นพลันหมุนตัวไปแอบอยู่ด้านหลังเยี่ยหัวทันใด
"เมิ่งลี่เฟย เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้อย่าคิดว่าเขาจะช่วยเจ้าได้"
แม้ว่าจะได้ยินเสียงของเต๋อลู่หานตวาดเช่นนั้น ทว่าเมิ่งลี่เฟยกลับยิ่งตัวลีบอยู่ด้านหลังเยี่ยหัว
"ท่านอ๋องใจเย็นก่อนเถิด"
เยี่ยหัวเองก็ไม่ขยับไปไหน เขายังยืนเป็นเสาต้นใหญ่ บดบังเมิ่งลี่เฟยจากสายตาของคนผู้นั้น
"เยี่ยหัวเจ้าถอยไปอย่ายื่นมือเข้ามาสอดเรื่องของข้า"
เยี่ยหัวกลับยืนแน่นิ่ง ครานี้เต๋อลู่หานสติขาดผึง ยิ่งเห็นชายชุดคลุมสีดำที่อยู่ด้านหลังของเยี่ยหัวโผล่ออกมาเขายิ่งเดือดดาลมากยิ่งขึ้น
"ได้ เยี่ยหัวไม่ถอยใช่หรือไม่ หากเจ้าอยากลองดีข้าก็จะจัดให้"
เดิมทีเยี่ยหัวไม่อยากยุ่งทว่าสตรีร่างเล็กที่อยู่ด้านหลังกลับยึดชายเสื้อเขาไว้แน่นเช่นนี้เขาจะปล่อยมือนางได้อย่างไร
ด้วยฐานะไม่อาจลงมือกับเต๋ออ๋องได้ ในยามที่เต๋อลู่หาน
