เสียงกริ่งดังบอกเวลาพักเที่ยง ผมกับเพื่อนๆ ก็เดินมุ่งหน้าไปที่โรงอาหารแล้วก็แยกย้ายกันไปซื้อบางคนไปยืนรอคิวที่ร้านก๋วยเตี๋ยว บางคนไปต่อแถวที่ร้านข้าวแกง ส่วนผมวันนี้หิวจัดมีความอยากกินโปรตีนเยอะๆ จึงไปต่อคิวที่ร้านสเต๊ก แล้วผมก็ได้เป็นสเต็กหมูพริกไทยดำ กินคู่กับมันบดและสลัดผัก แล้วผมเพิ่มพิเศษไส้กรอกเยอรมันอันโตอีกหนึ่งชิ้น นี่คือผลจากการสั่งยามหิวของผม
ผมกับเพื่อนๆอีกสามคนนั่งกินข้าวแล้วพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน สักพักมีจานก๋วยเตี๋ยวจานหนึ่งมาวางตรงไหนหน้าผม
“พี่ขอนั่งด้วยคนนะ พอดีโต๊ะมันเต็มอ่ะ”
ผมเงยหน้ามองก็ตกใจนิดนึงแต่เก็บอาการไว้ จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร คนที่มาขอนั่งด้วยคือ “พี่น้ำหวาน” คนที่ไปแอบกินผมในห้องน้ำร้านหมูกระทะวันก่อน หลังจากวันนั้น พี่น้ำหวานก็พยายามโทรมาหาผม ไลน์มาหาผม แต่ผมก็ไม่รับ ไม่อ่าน ไม่ตอบกลับ ผู้หญิงอะไรน่ากลัวจริงๆ
“เชิญครับพี่”
ผมตอบสั้นๆ โดยไม่ได้มองหน้าพี
