My Destiny

Chapter 3

Nagising si Larah ng marinig nya ang isang malakas na pagsabog, bumangon sya at agad sumilip sa bintana pero di na nya makita ang paligid dahil nababalot na ito ng makapal na usok..hanggang sa narinig nya ang sunod-sunod na malakas na putok na lalong nagpa kaba at nagpa takot sa kanya. Hindi nya ma imagine na ang isang luxury hotel na gaya ng La Paloma at ang napakagandang façade nito ay nababalot na ngayon ng usok.

Kagabi ng unang marinig ni Larah ang explosion akala nya it was only an echo of the distant thunder, pero ng marinig nya ulit ang malakas na pagsabog alam nyang nasa kapaligiran lang nya ito at ngayon halos ilang beses na ang naririnig nyang sunod-sunod na putok. Nag simula na ring mag fog sa kanyang room kahit nasa 5th floor ito dahil naka pasok na ang matinding usok at nagpa anghang na rin sa mga mata nya.

Narinig nyang may commotion na sa labas kaya agad agad nag panicked na itong si Larah.

“ Huminahon ka Larah, huminahon ka! “ Malakas na pagkasabi nya sa kanyang sarili. Akala nya noon na nangyayari lang yon sa mga movie at di nya lubos maisip na mararanasan nya ito ngayon.

Nagsisisi na tuloy sya na umalis sya sa kanilang bahay,hindi nya sana mararanasan ang ganyang sitwasyon, na safe sana sya ngayon at natutulog lang sa kanyang bed.

Nang wala na syang marinig na putok, mahinang katok na naman ngayon ang kanyang naririnig. Biglang nanigas ang buong katawan nya sa takot. Naisip nya na baka ang kumakatok ay isa sa mga taong sanhi ng kagulohan sa labas. Hindi Alam ni Larah kung anong gagawin, pero naisip din nya na hindi siguro basta lang kakatok kung isa man to sa mga masasamang tao na nasa labas kung hindi kusa talaga itong buksan ang pinto ng kwarto nya. Kaya dali-dali nalang syang sumandal sa pinto at matapang na nagtanong.

“ Sino Yan?”

“ Blake Cruz” sabi ng nagsasalita sa labas.

“ Blake”. She exclaimed in relief.

Daling binuksan ni Larah ang pinto at masaya sya dahil si Blake nga ang nakikita nito ngayon, nakasuot lang ito ng black t-shirt at butas-butas na faded jeans kaya nagmumukha itong ruggedly handsome.

“Things are falling apart, Larah” pagkasabi ni Blake at pumasok agad sa kwarto.

“Terrorists have taken over the hotel, at binabantayan nila lahat ng floor dito. I’m getting out while I still can. Do you want to come with me?”

“ Terrorists? Like Abu Sayyafs?” nagugulohang tanong ni Larah.

“ natatakot akong sila nga yon, unless I’m mistaken, I’m afraid kung sila nga yong group of terrorists operating in the southern part of our country,na mang kidnapped at mang hostage ng mga mayayamang turista at foreigners and this hotel seems to be one of their main objectives. To tell you frankly Larah, I’d rather take my chances to the jungle dahil wala na tayong oras”. Blake said worriedly..”So are you coming?”

“ Yes. Sasama ako sayo”. Larah decided instantly.

“Bilisan mo at mag bihis ka, wear something that covers a little more skin. Something black or at least dark in color, if you have anything like that”. Ma awtoridad na sabi ni Blake sa kanya.

Mabilis na kinuha ni Larah sa closet nya yong black skinny jeans, dark-green silk top at yong black doll shoes nya dahil iyon lang ang mag fit sa requirements ni Blake sa kanya at mabilis din itong pumasok sa bathroom para mag bihis.

Matapos magbihis ni Larah nakita nya si Blake na palakad lakad at parang di mapakali.

"Larah are you ready?"

"I‘m almost ready" sabi ni Larah habang pinasok ang iba pa nyang gamit sa kanyang beach bag.

Lumapit si Blake at hinalungkat nya ang iba pang gamit ni Larah like her female paraphernalia

"hey,what do you think you're doing?" tanong nya kay Blake.

"seeing if you have anything we can actually use" sagot naman ng lalaki na mukhang nagtataka pa ito sa tanong ni Larah.

Kinuha ni Blake yong sunscreen lotion ni Larah,small first-aid kit and a water container at nilagyan nya ito nang tubig.

while Larah secure her wallet, camera, and a small pouch containing chocolates and candies at ipinasok nya ito sa kanyang beach bag.

When she turned to Blake, nakita nya itong nag pull out ng blanket mula sa closet nya at linagay doon ang iba pang kagamitan nya. Nang matapos itong mag impaki binuhat nya yong kumot at sininyasan si Larah na sumunod sa kanya.

Blake open the door cautiously at nang makita nyang walang tao sa hallway,he whispered to Larah "come on..let's get moving".

Dali dali silang lumakad at dumaan sa isang madilim na hall patungo sa kabilang dulo ng building. Sumusunod lang si Larah kay Blake habang dahan-dahan silang naglalakad sa hallway. Nang makarating sila sa dulo, agad na binuksan ni Blake ang pintuan ng fire exit ..

"Dito talaga tayo dadaan pababa?" takot na tanong ni Larah ng makita nya kung gano ka hirap ang hagdang pababa. (A/N: picture ng fire exit ang nasa gilid ----->)

"Oo, unless gusto mong dumaan sa lobby at magpa huli sa mga armadong terrorists " Blake said impatiently.

Nakita rin ni Blake na mukha ngang mahirap para kay Larah ang dadaanan nilang hagdang pababa.

“ Come on Larah. If you want to go with me, then let’s get moving coz we don’t have any other choice”

Sandaling hindi naka imik at naka galaw si Larah sa kinatatayuan nya kasi hesitant pa nga ito sa dadaanan nila, pero naisip rin nya na tama si Blake, na wala silang choice. Doon lang natauhan si Larah sa pag-iisip ng biglang may narinig silang ingay na papalapit sa kanila. Lumusob kaagad ito sa hagdan at sumunod kay Blake habang maingat syang humahawak sa railings, sobrang kinakabahan talaga sya ng mag step down na ito sa hagdan coz it takes her breath away. She said a silent prayer, being careful not to look down those five heart-stopping stories to the ground. Naisip nya na she must be crazy to follow Blake Cruz this way.

Just as she was stepping down, the ladder started to sway, mapasigaw na sana sya nang pigilan nya ito dahil baka may maka rinig sa kanya. Huminto muna sya at huminga ng malalim,she prayed na makababa syang ligtas sa ground. Nakita nya si Blake na nag stepped down na sa ground pero sya nasa gitna pa rin ng hagdan pawisan at nanginginig ang mga kamay. Tumingala si Blake sa kanya naghihintay na makababa sya pero hindi pa rin sya gumagalaw sa pagkakahawak nya sa railings. Kaya umakyat ulit si Blake, at nang mahawakan na nya si Larah, He carefully drag her down with him.

Nang makababa na sila ng hagdan, may nakita silang isang truck na muntik nilang makatagpo kaya agad silang nagtago, nang dumaan na ito sa harap nila, nakita nila na ang mga nakasakay nito ay naka bonnet na mga lalaki habang tinutokan nila ng matataas na kalibre ng baril yong mga hostages nila at ang ibang hostage namumukhaan pa ito ni Larah dahil ang ilan nito ay ang mga guests at mga trabahante ng hotel.

Napa buntonghininga nalang itong si Larah ng ma realized nya na kung hindi dahil kay Blake, sigurado syang isa sya sa mga hostages nito.

Naputol ang kanyang pag-iisip ng biglang tapikin ni Blake ang kanyang kanang balikat

“ Let’s go” sabi ni Blake at nakita nya ang determinadong mukha ng lalaki ng makita nilang tuluyan ng nakalayo yong truck na sinasakyan ng mga terrorists kasama na yong hostages.

Hinila ni Blake si Larah ng hindi ito nakagalaw sa kinatatayuan nya, mabilis na naglalakad ito habang hinihila nya si Larah at hanggang sa sumasabay na rin ang dalaga sa paglalakad nito. Sa kanilang paglalakad, si Larah naman ay panay nakaw ng titig kay Blake at sa malapad na dibdib ng lalaki. Hindi pa nakontento si Larah at pinagpapantasyahan pa itong si Blake kung kaya hindi na nya na malayan kung nasaan na sila at sa tingin nya malayo layo na rin ang nilalakad nila dahil ginabi na nga sila sa patuloy na paglalakad.

Then Blake stopped suddenly, pulling her close against him. She gasped for breath, nang hindi na sya maka hinga sa pagkahawak nito, kumawala agad sya.

“ Dito muna tayo magpalipas ng gabi” mahinang sabi ni Blake.

“ here?” sabi naman ni Larah.

“Oo dito nga, this place is as safe as anywhere” he said gesturing toward the abandoned building ”atleast it will give us shelter when it rains tonight”. Tuloyan ng pumasok si Blake sa building at iniwan si Larah mag isa. Sa tingin ni Larah ay tama nga ulit si Blake kaya sinundan nya agad ang lalaki papasok sa building.

As Larah approached to the doorway nakita nya si Blake na nakahawak nang naka ilaw na flashlight at nang nakapasok na sya sa building bigla namang pinatay ni Blake ang ilaw nito. Nang magdilim sa loob ng building ay agad tumakbo pabalik sa labas si Larah dahil takot kasi sya sa madilim lalo ng pinatayan pa sya ng ilaw ng mapang asar na lalaki. Naiinis na talaga sya sa lalaking yon.

“Come over here Larah, don’t be afraid” sabi ni Blake na nagsasalita sa dilim.

Biglang nag ilaw na naman ang flashlight at pumasok ulit si Larah sa loob ng building, nakita nya si Blake na nasa kabilang corner ito ng building.

“Larah I’ve got a bed fixed up over here” pinaalam ni Blake sa kanya.

“ no thanks. I think I’ll stay over here” sagot naman ni Larah na hindi gusto ang tono ng panalita nito.

“ I wouldn’t recommend it” banta nito kay Larah.

“ why not?”

“ Dahil bago ko pa kasi dyan nilinisan ng mga nakatirang ipis at daga” pananakot sa kanya ni Blake.

Tumakbo naman itong si Larah patungo sa tabi Blake. “Ahm, Blake marami ba talagang ipis at daga dito?”

“Oo, but it’s all right honey nandito naman ako hindi ko sila hahayaang makalapit sayo” Panigurado naman ni Blake kay Larah. “ All were going to do is sleep”.

Humiga na si Larah inch away from Blake at wala sa kanila ang nagsasalita, nang may biglang naririnig na strange na sound si Larah.

“ Blake?”

“Hmmm?”

“ safe ba talaga tayo dito”

“ Sa ngayon, I think we are”

“But what are we going to do if there---“ agad pinutol ni Blake ang pagsasalita ni Larah.

“Larah pwede bang matulog muna tayo sa ngayon because I’m tired. Then, bukas sa madaling araw we’re going to head out into the jungle. Meron kasi akong mga kaibigan na nakatira doon at alam kung matutulongan nila tayo”

“But what if we can’t”

“We will” paniguradong sagot ni Blake kay Larah.

Bumangon si Larah at umupong humarap kay Blake.

“Blake?” sabi nya. “Bakit mo pa ba ako sinama dito? sagabal lang naman ako sayo ah..if hindi dahil sa akin, di sana wala ka ngayon dito”

“It’s just that I..I didn’t like the thought that your being kidnapped or..being taken hostage by the terrorists” na uutal naman na sagot ng binata.

“Why?”

“Dahil kung ma kidnapped ka syempre ipa ransom ka nila sa pamilya mo ng malaking halaga at kapag hindi nila makukuha yong gusto nila eh di syempre papatayin ka nila.”

“ Nako nakakatakot naman yon..salamat talaga Blake ha, sa tulong mo” she said thoughtfully.

“ Youre welcome. So ngayon pwede na ba tayong matulog?”

“Yes.Goodnight Blake!”

*****