จากยิ้มเล็กน้อยเธอก็หัวเราะจนตัวกระเพื่อม ธีร์จึงชะโงกหน้าไปมอง เห็นรูปเมล่อนที่เพื่อนๆ ของเธอได้รับ พร้อมคำต่อว่าต่อขานที่เธอเขียนฉายาลับของพวกเขา เธอเข้าไปในไอจี
“พี่ธีร์ดูนี่สิคะ” นิดาเปิดให้เขาดู เต็มไปด้วยภาพเลม่อนที่มีชื่ออยู่บนลูก นอกจากนี้ยังมีในสตอรี่และเฟซบุ๊กส่วนตัวของเธอ “มันเป็นประสบการณ์ดีๆ ที่นิภูมิใจนะคะ”
“ทำต่อไหม”
“นิต้องกลับไปเรียนแล้วค่ะ”
“ไม่เสียดายเหรอ หากวันนึงมีคนทำแบบนี้ออกมาขายเต็มตลาด เราก็ทำได้แต่ไม่ได้ทำ” ธีร์หยั่งความคิดของเธอว่าจะเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไหม
“ไม่เลยค่ะ ใครๆ ก็ทำได้ เรื่องพวกนี้การตลาดสำคัญ” เธอหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วหันมามองหน้าธีร์ “พี่ธีร์เคยบอกนิไม่ใช่เหรอคะ ไม่มีคำว่าดีที่สุด ทุกอย่างสามารถดีกว่าเดิม ต้องมีการพัฒนาอยู่ตลอด”
“จ้ะ” ธีร์ยิ้มที่เธอยังเก็บคำพูดของเขาไว้ ไม่ปล่อยผ่าน
นิดาวางโทรศัพท์ลงด้านข้าง แล้วโอบกอดเอวเขาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้
