เสน่หาใต้แสงดาว

ครั้งแรกของเธอ

นิดารู้สึกแปลกแปร่งกับคำพูดของเขา แต่ก็ไม่มีโอกาสท้วงติง เมื่อเขาเริ่มขยับตัวขึ้นเล็กน้อย จับมือเธอไปสัมผัสกายแกร่งกร้าวกระด้างที่ผงาดง้ำของเขา มันเหยียดใหญ่ล้นมือ เขาขยับมือเธอให้เลื่อนขึ้นลง

“อูย...นิดา” ธีร์เหมือนโดนไฟร้อนแผดเผา มือของเธออ่อนนุ่มจนเขาคิดไปถึงการได้เข้าไปอยู่ในร่างกายของเธอ สัมผัสของเธอช่างไร้เดียงสาอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างกายของเขามันถวิลหาแต่เธอ อยากให้เธอแตะต้อง อยากให้เธอสำรวจ และเขาอยากเห็นความทรมานบนสีหน้าของเธอยามรับเขาเข้าไป

“ฉันอยากเป็นของเธอ ให้ฉันได้เป็นผู้ชายของเธอนะนิดา”

จบคำเขาก็จับขาเธอแยกกว้างอีกนิด จับมือเธอที่กำกายแกร่งของเขาไปที่ช่องทางรักของเธอ

“อย่าเอามือออก จับมันไว้ เอามันเข้าไปในตัวเธอ” เสียงของเขามีมนตร์สะกด

นิดาจับตัวตนเขามาจดจ่อกลางร่าง ตาสวยดั่งตากวางมองเขาอย่างรอคำสั่ง เขากดตัวลงเบาๆ ให้น้ำหวานของเธออาบส่วนหัวที่เบ่งบานเต็มที่ นิดาถึงกับสะดุ้งจนหลังแอ่น มือไม้อ่อนระทวย หลับตาจือปากอย่างเสียวซ่าน เขาถอนมันออก

“จับไว้ เธอไม่ต้องการปล่อยมัน เธออยากได้ฉัน เชื่อฉัน”

เธอกระชับมืออีกครั้ง เขาขยับไปถูไถบนเนินสวาท นิดาใจเต้นแรง ใจหนึ่งอาย ใจหนึ่งอยากรู้และเชื่อฟัง

นิดาจับลำกายเขามาจดจ่ออย่างต้องการดับความทรมานที่ขมวดเกลียวอยู่ในตัว เขายิ้มมุมปากที่เธอรู้งาน คราวนี้เขากดตัวลึกขึ้น ดวงตาเฝ้ามองใบหน้างามที่เริ่มเหยเก นิดาตัวเกร็ง ความเจ็บเริ่มแลบเลียเธอบางๆ

“เจ็บ” เธอปล่อยมือจากตัวตนเขา ความเจ็บดึงสติที่ถูกล่อลวงลงไปในหลุมพรางสวาทกลับคืนมา

“ปล่อยตัวตามสบายนิดา” ธีร์บอกเมื่อความคับแคบบีบรัดเขาจนไม่สามารถส่งตัวตนเข้าไปได้

“เจ็บ” น้ำตาเริ่มซึมตรงหางตา “ไม่เอาแล้ว”

“ฉันใหญ่กว่าไอ้หมอนั่นใช่ไหม” ธีร์รู้สึกภูมิใจกับความยิ่งใหญ่ของตนเอง

นิดาส่ายหน้าจนเส้นผมกระจาย ทรวงอกขยับขึ้นลงจากแรงหายใจหนักหน่วง น้ำตาไหลเป็นทาง

“อย่าเอาเข้ามา ฉันกลัว”

“ทำเป็นไม่เคย กี่คนมาแล้วล่ะ ผัวตัวเองกลับปุ๊บก็มาให้ท่าฉัน ปั่นหัวผู้ชายเก่งนักนะเรา”

“ม่าย ไม่ใช่ ฮือ” นิดาทุบอกเขา พยายามดันตัวเขาออก

ธีร์ยอมให้เธอประทุษร้าย รู้ว่าการทำตัวสำออยไร้ประสบการณ์มันก็แค่รสชาติที่เธอปรุงแต่งให้เซ็กส์ที่กำลังเกิดขึ้นเป็นอาหารจานเด็ดให้เขาติดใจ

“ฉันรอเธอมานานแล้ว รู้ไหม” ธีร์เสียงแผ่วพร่าขณะที่พยายามดันกายแกร่งเข้าไป นิดาจับแขนทั้งสองข้างของเขา เกร็งตัวด้วยความกลัว จิกเล็บระบายความเจ็บปวดที่เขากำลังมอบให้

“อย่าทำฉันเลย ฮือ” เธอร้องไห้อย่างสิ้นหนทาง

“เก่งมาก สมบทบาท ถ้าไม่รู้ก็คิดว่ายังเวอร์จิ้น ทำไมไม่รอครู หืม บอกแล้วไงว่าครูจะเป็นคนสอนเธอเอง” ธีร์กลับมาแทนตัวเองว่าครูอีกครั้ง

เขากระตุกมุมปากยิ้มกับมารยาสาว จริตจะก้านแพรวพราวเวลาอยู่บนเตียงแบบนี้คงทำให้ผู้ชายหลงใหลมานักต่อนัก ธีร์จรดริมฝีปากบนลำคอระหง แรงดูดขบเม้มของเขาส่งความเสียวซ่านไปทั่วกายบาง ใจกลางร่างสาวขับน้ำหล่อลื่นออกมาล้นทะลัก เนินสวาทแอ่นหยัด แล้วจังหวะนั้นธีร์ก็ดันกายเข้าไป

เยื่อบางๆ ฉีกขาดจากการดันทุรังเข้ามาของลำกายที่แข็งแกร่งเหยียดใหญ่ ความรวดร้าวของครั้งแรกทำให้นิดานอนตัวเกร็ง จิกเล็บบนท่อนแขนเขาหนักกว่าเดิม

“นะ...นิดา” ร่างกายเขาเหมือนแก้วที่ลั่นเปรี๊ยะ หูดับ ตาพร่า ตัวสั่นกับความเสียวที่ส่งมาจากกลางกายที่อยู่ในร่างเธอ เขายังเข้าไปไม่หมด แต่กำลังจะแตกดับกับความคับตึงที่บีบรัดเขา

“ฮึก ฮึก ฮึก” นิดาสะอื้นหนัก เธอเจ็บจนแทบไม่มีเสียงจะร้อง

“เธอไม่เคย นี่ฉันเป็นคนแรกของเธอเหรอ”

นิดาไม่ตอบ เธอกัดฟันสะอื้นตัวโยน น้ำตาไหลลงจากหางตาทั้งสองข้าง ธีร์กดจูบบนแก้มนวล แล้วขยับตัวขึ้นมองจุดเชื่อมผสาน ลิ่มพรหมจรรย์ของเธออาบอยู่บนแก่นกายของเขาผสมกับน้ำหวานที่ร่างเธอขับออกมา

เธอไม่เคยเสียตัวให้ใคร นอกจากผู้ชายในความฝัน ส่วนกับภัทรที่ล่วงเกินเธอบนคอนโดฯ ในคืนนั้น มันก็จบลงหลังจากเขาพูดประโยคหนึ่งออกมา ซึ่งมันเป็นประโยคที่ธีร์เคยกระซิบข้างหูเธอมาก่อน

“นิดารู้ไหม ร่างกายนิดาพร้อมแล้ว” และมันก็ดึงสติเธอกลับมาให้เธอยังรักษาสิ่งที่หวงแหนเอาไว้ได้

ธีร์สงสารเธอจับใจ แต่ก็ไม่สามารถถอยหลังกลับได้ อย่างไรเธอก็ต้องเป็นของเขา ตอนนี้มันจะต้องเป็นไปอย่างทะนุถนอม

“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บนะคนดี หายใจเข้าลึกๆ ครูเคยบอกใช่ไหม ว่าจะพาเธอขึ้นสวรรค์” เขาซุกไซ้ซอกคอเธอหนักหน่วงขึ้น เล้าโลมด้วยปากลิ้นให้เธอคลายอาการเกร็ง เลาะเล็มลงมาที่ไหปลาร้า ขบกัดเนินอก ก่อนจะโอบอุ้มอกอวบด้วยสองมือ บีบขยำฟอนฟัดดูดดึงอย่างลุ่มหลง

นิดาเริ่มเคลิ้มกับความเสียว เสียงครางหวานแว่วเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ หยัดเสนออกอูมเนื้อแน่นให้เขาโดยไม่รู้ตัว

“กอดฉันไว้” เขาขยับขึ้นไปกระซิบข้างหู

นิดาเหมือนคนหลงทาง ยึดเขาเป็นเข็มทิศ โอบกอดไร้การต่อต้าน จูบตอบเมื่อริมฝีปากเขาเข้ามาประกบ แขนแกร่งกอดเธอแน่น จูบดูดดื่มและการสัมผัสหนักหน่วงจุดไฟปรารถนาลุกโชน เธอจมดิ่งลงไปในกองไฟนั้น ร่างกายอ่อนเหลวชุ่มฉ่ำผ่อนคลาย จังหวะนั้นแท่งเนื้อกำยำก็เสียดแทรกกดลงมาทั้งหมด

“อื้อ” นิดากรีดร้องอยู่ในปากเขาที่ไม่ยินยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ ร่างกายส่วนล่วงพยายามดีดดิ้นภายใต้หมุดยักษ์ที่ตอกตรึง